Παρασκευή, Νοεμβρίου 13

Τέτοια γυναίκα δε φοβάται να πεθάνει





Ίδια κι εγώ


Πήρα τους δρόμους, μάγισσα τρελή,

Στοιχειό στο μαύρο αέρα, πιο γενναία τη νύχτα
Ονειρευόμουν το κακό πλανήθηκα πολύ

Γυρνώντας από φως σε φως, έρποντας πλάι στα σπίτια
Πλάσμα μοναχικό, δωδεκαδάκτυλο, σαλό.

Τέτοια γυναίκα λίγο μοιάζει με γυναίκα.

Ίδια ήμουν κι εγώ.


Βρήκα του δάσους τη ζεστή σπηλιά

Τη γέμισα τηγάνια, ράφια, πιάτα και ποτήρια

Ερμάρια με στολίδια και μεταξωτά

Μαγείρεψα για ξωτικά και για σκουλήκια

Κλαίγοντας σιγανά, βάζοντας τάξη στο κενό.

Τέτοια γυναίκα την παρεξηγούν συχνά.

Ίδια ήμουν κι εγώ.


Ανέβηκα στο κάρο σου, αμαξά

Γυμνά χέρια ανεμίζοντας στα φευγαλέα τοπία

Την έμαθα τη διαδρομή κι άντεξα στην πυρά

Καθώς οι φλόγες σου μου δάγκωσαν τα ισχία

Και τα πλευρά μου έσπαζαν από βαρύ τροχό.

Τέτοια γυναίκα δεν φοβάται να πεθάνει.

Ίδια ήμουν και γω.


Anne Sexton


(από τη συλλογή The Bedlam and Part Way Back, 1960)

Biografy :http://en.wikipedia.org/wiki/Anne_Sexton

μτφ: Κατερίνα Σχινά

Ποίηση - τεύχος 6/1995

http://authorsandwriterstooktheirownlives.blogspot.com/2007/11/2.html








2 σχόλια:

Αλέκος είπε...

όλες οι γεύσεις μου για εσάς γυναικάρες μου...

drosostalitsa είπε...

Με συνεπήρε..