Κυριακή, Νοεμβρίου 20

απογοήτευση! μόνο αυτό......

(Άι σιχτήρ!!!
Ε ναι ρε φίλε!!! ΆΙ ΣΙΧΤΗΡ...!!!
δηλαδή γιατί, όταν εγώ υπόσχομαι κάτι, φέρνω τον κόσμο τούμπα για να μην σε απογοητεύσω???
γιατί εσύ το θεωρείς "χαλαρά" και "και τι πειράζει?"...???
αν είναι να αψηφίσεις αυτό που υποσχέθηκες, καλύτερα παίξτο τρελλίτσα και πέτα χαρταετό και μην λες τίποτα!!!
και οκ πες ότι κάτι έτυχε και δεν μπορείς για το x, y, w λόγο... κατανοητό!
αλλά μην πας να μας πουλήσεις και μαγκιά και να βγεις κι από πάνω!!!
ΚΑΙ ΣΤΗ ΤΕΛΙΚΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ...!!!
και όχι δεν είμαι ο τελευταίος τροχός της αμάξης...
ή μάλλον είμαι όποτε σε βολεύει...

σε ευχαριστώ πολύ......)

Σκέψεις που τώρα με κάνουν να βράζω αλλά εντός ολίγου θα καταλαγιάσουν...
Ευχαριστώ για το ξέσπασμα.-



Και έτσι για να υπάρξει κι ο αντίλογος:
"I know how it is when someone disappoints you. It's tempting to see things the way you wish they were instead of how they are."

Κυριακή, Νοεμβρίου 6

τα "μαύρα" τσιγάρα.....

Για μια στιγμή ένιωσε το κενό μέσα της... Θυμός κι οργή που μετουσιώθηκαν σε ένα παράξενο κενό... Φοβόταν το αίσθημα αυτό... Συγχρόνως όμως ένιωσε και δυνατή... Ικανή να δαμάσει ότι ένιωθε και να το μετουσιώσει σε κάτι άλλο...
Τα χείλια της έτρεμαν και κοιτούσε τη κάφτρα από το τσιγάρο... Αν και δεν κάπνιζε συστηματικά, σε κάτι τέτοιες στιγμές της προσέφερε μια γλυκιά ζαλάδα, μια ηρεμία... Δυο-τρία τσιγάρα στον παγωμένο αέρα μακριά από τα αδιάκριτα βλέμματα, χαμένη σε σκέψεις γεμάτες αμφιβολίες και φόβους που αν τους το επέτρεπε, θα την καταδίωκαν σαν εφιάλτες γεμάτοι  φαντάσματα του παρελθόντος που προσπαθούσε τόσο καλά να "ξεχνά"... 
Ακόμα αναρωτιόταν τι άλλαξε και όλα έφτιαξαν... όχι ότι δεν ήταν ευχαριστημένη με αυτή τη ξαφνική αλλαγή των πραγμάτων... Κάθε άλλο... Ως ένα βαθμό έλεγε ότι είναι πολύ καλό για να είναι αληθινό και παρακαλούσε κρυφά να μην προσγειωθεί ξανά απότομα...
Αυτός άραγε τι έκανε όσο ήταν χώρια αυτό το διάστημα? έκανε........?
Κι αν έκανε όντως, εκείνη είχε δικαίωμα να ζητήσει το λόγο?...
Ίσως ναι... Ίσως όχι...


Κακές σκέψεις κι αλήθειες που ίσως να την πλήγωναν αν μάθαινε...
Άλλο ένα τσιγάρο...
Πάντα φοβόταν ότι θα της μείνει κουσούρι τελικά το κάπνισμα......
Αλλά της νάρκωνε το μυαλό... δεν ήθελε να σκέφτεται τέτοια πράγματα... όχι πάλι... όχι τώρα... όχι άνευ λόγου κι αιτίας.....

Σάββατο, Οκτωβρίου 29

Tell me about your self award




Xμμμμμ ωραια αφου λαβαμε αυτο το βραβειακι απο απο το www.aggellakia.blogspot.com (και τα ευχαριστουμε πολυ γι αυτο) ηρθε η ωρα να πω 7 πραγματακια για μενα και να δωσω το βραβειακι σε 15 bloggers...ΠΑΜΕ ΛΟΙΠΟΝ

1. Μ'αρεσει να κοιτάω το αναμμένο τζάκι (όπως και στην φίλη μου) με τις ωρεις με μια κούπα ζεστό καφε και χοντρές κάλτσες,χμμμ ναι μαρεσει πολύ ειδικά κατι Κυριακές που παίζει και Φιλαράκια στο σταρ τσανελ.
2. Μαυροδάφνη, ναι Αυτό το υπεργλυκο κρασί ειναι το αγαπημένο μου ω ναι και αν και με κοροϊδεύουν συνεχεία γι αυτό επιμένω  να το πίνω χωρις να με νοιάζει!
3. Ειμαι πεισματάρα φωνακλού πολύλογου  και ΔΕΝ θέλω να αλλάξω!
4. Θέλω να πάω Νέα Υόρκη και να μεινω ενα μήνα!
5 Έχω ενα Τατουάζ ''I will love you for eternity but not forever'' δεν το μετανοιωσα ουτε μια στιγμή και το έχω κάνει πίσω στην μέση μου σκοπεύω να κάνω κι άλλα!
6.Στη δευτέρα λυκείου εκτός απο πολύ μεγάλα λαθη εκανα και μια πολυ γερή φιλια την Αραχνη που αγαπάω παρά πολύ και πάντα με καταλαβαίνει χωρίς να με κρίνει!
7. Αγαπάω τον μπλογκοκοσμο και δεν σκοπεύω να φυγω σύντομα



Τα μπλογκ που θα δωσω το βραβειο ειναι τα εξης ( υποκειμενικα οπως παντα)
Παραμυθένια Πραγματικότητα! Της αγαπημένης μου φίλης Αράχνη!
Βυθος! Της creep, της γλυκιας μου creep!
Shroud of False Tου thesikaleon επειδη  για μενα ειναι ενα σημαντικό μπλογκ αφου απο εκει ξεκινησα να γράφω!
Whitelighter Απο το πνεύμα επειδη μ'αρεσει ετσι απλα!
Aν αγαπάς αληθινά! από τον Αδάμ πρωτόπλαστο! Επειδή ξέρουμε να αγαπάμε αληθινα!
Για τις παλιές αγάπες μη μιλάς! απο την Βούλα! γιατι πάντα μου αρεσε το στυλ σου!
Thoughts and feelings...  Επειδή ξέρεις να βαζεις συναισθήματα στις σκεψεις σου και ειναι μαγεια!
Eρωτευμένα Συναισθήματα! Αγαπημένος Ναπολέων!
Το ρολόι που μετρά σκιές! Αγαπημένος Εσπερος  που ξέρει οτι εχω αδυναμία στις σκιές!
Gilly's playground Nα ενα μερος που αρεσει και σε μεγαλύτερα παιδάκια  να παίζουν



Δευτέρα, Οκτωβρίου 17

Άρης Vs Αφροδίτη => άνδρες Vs γυναίκες

Άντρες, άντρες, άντρες...
Γιατί να μην μπορούμε να συνεννοηθούμε; Γιατί να είναι τόσο πολύ στην κοσμάρα τους; Από ποιόν πλανήτη το έχουν σκάσει τελοσπάντων; Γουρούνια, άπιστοι, αχάριστοι, αναίσθητοι, μονόχνωτοι και συγχρόνως γλυκούληδες, παιχνιδιάρηδες, sexy, χιουμορίστες, αθώοι σαν μικρά παιδιά που θέλουν τη μαμά τους, ευαίσθητοι, ταλαντούχοι, έξυπνοι, πετυχημένοι, και απ’ την άλλη πάλι γκρινιάρηδες, ζηλιάρηδες, ψωροπερήφανοι, καχύποπτοι, κομπλεξικοί, σπαστικοί,  και τόσα άλλα… που μας κάνουν να τους λατρεύουμε και να μη μπορούμε να ζήσουμε χωρίς αυτούς!
Μπορεί κάποιες έρευνες να δείχνουν ότι εμείς οι γυναίκες ζούμε περισσότερα χρόνια αλλά μάλλον οι άντρες είναι αυτοί που ζουν καλύτερα σε τελική ανάλυση. Και αν το καλοσκεφτώ, είναι απλό… όταν εμείς τρωγώμαστε με τα ρούχα μας, εκείνοι προτιμούν να φάνε ένα κομμάτι pizza και να απολαύσουν με τη μπυρίτσα τους ένα ματς Ολυμπιακού… και όλα μέλι γάλα. Θαυμάζω πάντως τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουν την καθημερινότητα, εξαιρετικά απλοικός! Κανένας άντρας δε θα κάψει τον εγκέφαλο του, αναλύοντας με τους φίλους του επί ημέρες όλα αυτά που συζήτησε μαζί σου, ή που είδε στο βλέμμα σου, ή πίσω από αυτό. Τα πράγματα για αυτούς είναι απλά, χωρίς υπονοούμενα και βαθιά κρυμμένα νοήματα.  Αυτό που σκέφτονται θα το πουν, για αυτό που δεν καταλαβαίνουν θα ρωτήσουν και αυτό ακριβώς που τους λες αυτό και μόνο θα ακούσουν!
Και συνεχίζεις εσύ την εξαντλητική ανάλυση και την ομαδική ψυχανάλυση με φίλες, γνωστές και μη για να αποκωδικοποιήσεις την "ανεξήγητη", cool, χαλαρή στάση του. Δηλαδή όλα μόνες μας τα προκαλούμε... Είναι ανοιχτό βιβλίο (συνήθως) και εμείς ψάχνουμε να δούμε τι θέλει να πει ο ποιητής...
ΑΧ ΒΑΧ!!!
Δεν λένε άδικα "άνδρες από τον Άρη και γυναίκες από την Αφροδίτη" γιατί από συνεννοήση όχι μπουζούκι απλά, ρεμπετάδικο ολόκληρο!!!!
 

Υ.Γ.: αφιερωμένο στις κολλητές μου για τα ατέλειωτα βράδια, απογεύματα, πρωινά, μεσημέρια και τις αμέτρητες ώρες "ανύψωσης ηθικού" που έχουμε ξοδέψει στα τηλέφωνα καθώς και τις έκτακτες συνεδριάσεις αποκωδικοποίησης συνομιλιών με το έτερον ήμισυ... <3

Τετάρτη, Σεπτεμβρίου 21

Κάτι που ήθελα εδώ και καιρό να γράψω... http://obythos09.blogspot.com/2011/09/blog-post.html :)
Creep.

Σάββατο, Σεπτεμβρίου 3

Αφιερωμένο!...

Και όταν είδα, εκείνη τη φωτογραφία του... αγκαλιά με ένα ξένο σώμα... όχι το δικό μου... σφιχταγκαλιασμένοι και ευτυχισμένοι,,, γυμνοί κι ονειρικοί... λύγισαν τα γονατά μου κ τα δάκρυα έτρεχαν ανεξέλεγχτα ενώ ένιωθα την ανάσα μου να κόβεται... και ένα τεράστιο ερωτηματικό στο μυαλό μου...
- Αυτή είναι που οριστικά τον πήρε μέσα από την αγκαλιά μου κ τον κάνει ευτυχισμένο δίνοντας του ότι εγώ απέτυχα να δώσω...? Αυτή τον αγκαλιάζει κ τον φιλάει κ κάνουν έρωτα? Αυτή είναι...?
Και εγώ με ποιο δικαίωμα πήρα πανικόβλητη τηλέφωνο για να μάθω...?
Και τι να μάθω...?
Θα άντεχα να μου πει "Μην με ξαναενοχλήσεις..."?
Θα άντεχα να ήξερα ότι πέθανε κ η τελευταία ελπίδα που τόσο κρυφά από όλους έτρεφα?
Θα άντεχα να παριστάνω τη τέλεια κ άνετη ακόμα και στα πιο κόντινα μου άτομα γιατί ξέρουν ότι τον ξεπέρασα κ εγώ να νιώθω κενή?...
Κρύωνω...
Γιατί παρόλο που δεν το ξέρει κανείς, εγώ είμαι ακόμα εκεί..........
Ακόμα τον σκέφτομαι κάθε μέρα, όλη μέρα...
Ακόμα κοιτάζω τις φωτογραφίες μας κ χαμογελάω...
Ακόμα διαβάζω όλα τα ραβασάκια κ τις αφιερώσεις...
Ακόμα ακούω τα τραγούδια μας κ σιγοτραγουδάω... (ακόμα κ τώρα...)
Ακόμα θυμάμαι...
Ακόμα νοιάζομαι...
Ακόμα νιώθω...
Ακόμα αγαπάω...
Ακόμα ελπίζω......
Και ας μου λένε όλοι να προχωρήσω...
Παραμύθι πουλάω σε όσους δεν μπορούν να με καταλάβουν κ εγώ μένω "πάντα εκεί"......



Κυριακή, Αυγούστου 7

η Ώρα της Κρίσης??? not yet....

Τελικά το πόσο εύκολα οι άνθρωποι τοποθετούν ταμπέλες και κατηγοριοποιούν αυθαίρετα συνεχίζει να με εκπλήσσει κάθε φορά!!!
Πόσο ψεύτικοι μπορεί να είμαστε που μετά από ένα "μέγα σφάλμα" κάποιου δήθεν "φίλου", δεν θυμόμαστε ούτε το όνομα του ή αν το θυμόμαστε, υποκρινόμαστε κι ακόμα το παίζουμε άνετοι και "φίλοι" ενώ την ίδια στιγμή, πίσω από την πλάτη του, είμαστε έτοιμοι να ανοίξουμε το λάκο του...
Πόσο ασύσκεπτα στιγματιζόμαστε όλοι από επιθετικούς προσδιορισμούς του τύπου "πουτάνα", "μαλάκας", "τσούλα", "γουρούνι"...
Τους όποιους φυσικά δεν αποδεχόμαστε όταν αναφέρονται στο πρόσωπο μας...
Και τότε αποφασίζουμε να στραφούμε στην κοινωνία που τόσο εύκολα μένει στα "πρέπει" και στο "φαίνεσθαι"...
ΜΑ-ΛΑ-ΚΙ-ΕΣ!
Λες κι εμείς οι ίδιοι δεν απαρτίζουμε την κοινωνία... άλλοι την απαρτίζουν κι εμείς κάνουμε τουρισμό εδώ...
Μας αξίζει η κατάντια μας σε όλους τους τομείς...
Όλοι ανέβηκαν στο βάθρο του δικαστή, μοιράζοντας ετυμηγορίες δεξιά κι αριστερά σαν να ήταν τσίχλες...
Αλλά φυσικά ποτέ στο βάθρο του κατηγορουμένου, έτσι???
Όταν πραγματικά θα φύγει αυτή η στενομυαλιά και πραγματικά υπάρξει πνευματική πρόοδος, τότε μόνο  η κριτική θα είναι ανεχτή...
Και αυτή μόνο από άτομα που έχουν λόγο ενσυνείδητο και δεν επιδιώκουν με αυτό το τρόπο να ενισχύσουν το κοινωνικό τους γόητρο ή να ταϊσουν την αυταρέσκεια τους...
Και το λέω εγώ από τη θέση του κατηγορουμένου.....


Αλλά όπως είπε κάποιος Μεγάλος:
"It's better to be hated for what you are, than to be loved for what you're not..."
-Kurt Cobain 


Πέμπτη, Ιουλίου 28

το άλλο ... "σάντουιτς"

Λίγο επηρρεασμένη από την επανάληψη του "Αληθινοί Έρωτες" στον ALPHA, λίγο από όσα συμβαίνουν γύρω μου, χωρισμούς φίλων, εμφάνιση νέων "προσώπων" την επόμενη στιγμή, απουσίες, γεννήθηκαν σκέψεις...
όχι απαραίτητα ηθικές... δεν μου αρέσει η ηθικολογία...
σκέψεις πονηρές, δύσκολες αλλά αληθινές...
ανάλογες με την πραγματική σύσταση μιας σχέσης...
Δεν θα επιλέξω αυτό που θέλω να βλέπω εγώ συνήθως... την ιδανική πλευρά δηλαδή...

Κάποια ψυχή μου είπε ότι οι σχέσεις δεν είναι σάντουιτς... να τις φτιάχνεις όπως θες αποκλειστικά εσύ... έτσι έχεις την επιλογή ή να φας το σάντουιτς που σου ήρθε, χωρίς γκρίνια ή να πας στον επόμενο συνδυασμό γεύσεων... αρχικά γέλασα ομολογώ... αλλά υπήρχε αλήθεια παρά την ανορθόδοξη παρομοίωση...


Όταν λοιπόν έχεις ήδη ένα σάντουιτς με το οποίο είσαι ευχαριστημένος, μέχρι κι ευτυχισμένος, γιατί σου εμφανίζεται κι ένα δεύτερο σάντουιτς??? και γιατί εσύ που είσαι τόσο πλήρης από την αρχική σου επιλογή, καταντάς να έχεις δεύτερες σκέψεις??? και γιατί τα ελαττώματα του αρχικού σου σάντουιτς ξαφνικά διογκώνονται κι αρχίζεις ν' αναρωτιέσαι για πράγματα δεδομένα???
και ναι... στην τελική πρέπει να δοκιμάσεις το νέο σάντουιτς??? κι οι συνέπειες??? το παλιό σάντουιτς???

Αλλά όλα είναι θέμα επιλογών κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες...
Οι επιθυμιές ορίζουν κι η λογική έρχεται για να χαλιναγωγήσει όταν κρίνεται απαραίτητο...


Μια φίλη χώρισε... το αγόρι αφού αρχικά την παρακάλεσε, στη συνεχεία εκνευρίστηκε κι έγινε καβγάς για το υποτιθέμενο άλλο "σάντουιτς", καταλήγοντας τελικά ότι δεν μπορεί να κάνει κάτι άλλο...
τα λόγια μεγάλα, περί αγάπης και των συναφών...
μετά από λίγο, καθώς έτυχε να κατευθύνομαι κάπου με παρέα το συγκεριμένο παιδί, μου εκμηστερεύθηκε ότι "καμιά ευκαιρία δεν θα περάσει ανεκμετάλλευτη από εδώ και μπρος" κι ότι ήδη σκόπευε να ζητήσει συγγνώμη από μια "εύκολη" λεία που απέρριψε για χάρη της φίλης μου και μεγάλης και διαφορετικής από τις άλλες του αγάπες...
Πειράζει που τον σιχάθηκα???
όχι τόσο για χάρη της φίλης μου... στην τελική έληξε με δική της επιθυμία...
όσο για τις φρούδες υποσχέσεις, τα κενά όνειρα, τα μεγάλα ψεύτικα λόγια...
όσο γιατί πριν λίγα λεπτά προσπαθούσε να την πείσει για το άδικο των πράξεων της...

Έτσι, στη συγκεκριμένη περίπτωση, αποδέχομαι κι επικροτώ την εμφάνιση του νέου σάντουιτς που αχνοφαίνεται στον ορίζοντα γιατί το προηγούμενο ήταν μάλλον ληγμένο κι ολίγον σάπιο...
Ωστόσο, καθώς δεν είμαι υπέρμαχος της απιστίας και του ψέμματος, η ειλικρίνεια με τον ίδιο μας τον εαυτό κι έπειτα με τους υπόλοιπους σχετικά με τις επιθυμίες και τις ανάγκες μας διαχωρίζει κατ' εμέ τα σάπια από τα σάντουιτς που προσφέρουν μια αρμονική πανδαισία γεύσεων...

Όλα είναι θέμα επιλογών...
δικών μας...
καθαρά εγωιστικών...
συνήθως....

Εκτός αν ανήκουμε στη μειονότητα με τα γκουρμέ, καλοφτιαγμένα, σπέσιαλ σάντουιτς... ;)




Τρίτη, Ιουλίου 19

Gynaika tis psixis mou




Αυτο ειναι το υπεροχο τραγουδι που ο αγαπημενος μου καθηγητης Α. Π. διαλεξε να πω στις εξετασεις που θα δωσω τον Σεπτεμβριο στο Υπουργειο πολιτισμου (ναι, εχουμε και τετοιο)! Πιστευα οτι δε θα καταφερω ποτε να το τραγουδησω αλλα με την πολυτιμη βοηθεια του αρχιζω να εχω καποιες ελπιδες. Θα προσπαθησω τουλαχιστον! Ως τοτε το ακουω και το τραγουδαω (;) συνεχεια επειδη μου αρεσει πολυ αλλα και προσπαθωντας να το "κατακτησω". Ηρθε η ωρα να το μοιραστω και μαζι σας. Οσοι το ξερετε απολαυστε το γι' ακομη μια φορα. Οσοι δεν το ξερετε γνωριστε το! Το τραγουδι μιλαει για γυναικα ομως μιας και θα το τραγουδησω εγω ο καθηγητης μου εδωσε μια παρα πολυ ομορφη ερμηνεια που μου ταιριαξε πολυ (τυχαιο; Δε νομιζω, μιας και εχω την αισθηση οτι με εχει ψυχολογησει σχεδον πληρως). Γυναικα της ψυχης μου ξενη λοιπον, εσυ που κρυβεσαι μεσα μου αλλα δεν ξερω ολα σου τα κομματια, το ξαφνιασμα σου μ' απομενει γιατι εκει μεσα υπαρχουν πραγματα που ουτε καν ηξερα οτι εχω, ουτε καν ηξερα οτι μπορω...Αφιερωμενο στις αγνωστες πτυχες των γυναικειων ψυχων αλλα και στους στους ερωτευμενους αντρες αναγνωστες για να το αφιερωσουν με τη σειρα τους στις γυναικες που εχουν "κυριευσει" την ψυχη και το μυαλο τους! Με την καλη εννοια παντα!

Δευτέρα, Ιουλίου 4

"DiSeNcHaNtMeNt"

THE DREAM IS OVER!
wake up stupid girl!!!
yeah... YOU!!!
this fairytale gone really bad... it's time for you to come down to earth!

And let me tell you something...
YOUR PRINCE CHARMING WILL NEVER APPEAR...
HE DOESN'T EXIST!!!!!!!
DON'T BE A FOOL!

Πέμπτη, Ιουνίου 9

"Δεν θα ξεθάψεις εύκολα την ελευθερία σου....."

Κάποιος φίλος μου είπε αυτά τα λόγια...
- Ακόμα κι αν χωρίσεις, δεν θα ξεθάψεις εύκολα την ελευθερία σου...
Τα εύσημα σε εκείνον... Ομολογώ ότι αυτή η φράση μου αποτυπώθηκε στο μυαλό αμέσως...
Ίσως και να μου κακοφάνηκε.....
Εδώ δεν χωράνε ψέμματα κι ούτε κρύβομαι στα "πρέπει"...
"Πρέπει να είσαι δυνατός... Πρέπει να είσαι ανεξάρτητος... Πρέπει... Πρέπει... Πρέπει..."
Συμφωνώ οτι όλα αυτά θα βοηθήσουν τον καθένα να είναι ευτυχισμένος, αλλά εδώ έχουμε φτάσει στο άλλο σημείο, ώστε για να είμαστε όλα αυτά να χάνουμε την ουσία...
π.χ. Δεν θα επιτρέψω να νιώσω "πολλά" για ένα άτομο... Δεν θα επιτρέψω να εξαρτηθώ συναισθηματικά από κάποιον... Εγώ θα έχω το "πάνω χέρι"... Πραγματικά θεωρώ άξιο της μοίρας του όποιον σκέφτεται με αυτό το τρόπο....
Αληθινή Αγάπη υπάρχει... Είναι σπάνια, ναι... Ανύπαρκτη, όχι....
Αλλά όταν ύπαρχει αυτό το κόλλημα, ακόμα κι αν τη συναντήσεις, πως θα την αναγνωρίσεις???
Ναι ρε φίλε... Εγώ τολμάω να την πατήσω, να το ζήσω στο έπακρο και όταν τελειώσει να πω "Πάλεψα και βγαίνω δυνατότερη και σοφότερη από αυτό...."
Και την ανεξαρτησία μου θα ξεθάψω και θα προχωρήσω και θα επιδιώξω για άλλη μια φορά να πραγματοποιήσω τα όνειρα μου....
Αλλά όπως γουστάρω εγώ....
Όχι όπως είναι επιβεβλημένο...
Σήμερα χώρισα, αύριο βρήκα άλλον....
Και το χρόνο μου θα χρειαστώ μόνη και τον απολογισμό θα κάνω και τα θετικά και τα αρνητικά θα σταθμίσω...
Φτάνει με αυτό το δήθεν.... οκ???
Όταν έχεις κάτι να πεις, πέστο... Όταν θέλεις να κάνεις, κάντο...
Τα προσωπεία καταρρέουν αργά ή γρήγορα...
Μόνο που όταν καταρρεύσουν, εγώ θα φροντίσω να λείπω ήδη....
Τελειώνει η περίοδος χάριτος...
Έρχεται η εποχή του "είναι" κι αποχωρεί επιτέλους η εποχή του "φαίνεσθαι"...
Μεταξύ μας...??? Δεν γουστάρουμε να ξαναγυρίσει.......


Κυριακή, Μαΐου 8

Σβήσε τα μάτια μου...

Σβήσε τα μάτια μου, μπορώ να σε κοιτάζω,
τ’ αυτιά μου σφράγισέ τα, να σ’ ακούω μπορώ.
Χωρίς τα πόδια μου μπορώ να ‘ρθω σ’ εσένα,
και δίχως στόμα, θα μπορώ να σε παρακαλώ.
Κόψε τα χέρια μου, θα σε σφιχταγκαλιάζω,
σαν να ήταν χέρια, όμοια καλά, με την καρδιά.
Σταμάτησέ μου την καρδιά, και θα καρδιοχτυπώ με το κεφάλι.
Κι αν κάμεις το κεφάλι μου σύντριμμα, στάχτη, εγώ
μέσα στο αίμα μου θα σ’ έχω πάλι.

Ράινερ Μαρία Ρίλκε



Δευτέρα, Απριλίου 18

Looking for a frog to kiss...

Πονοκέφαλος... Έντονος, οξύς, διαπεραστικός πονοκέφαλος...
Ο καιρός σίγουρα δεν βοηθά αφού έχει αυτό το μουντό, γκρίζο, καταθλιπτικό χρώμα...
Μουσική αργή και μελωδική... Από αυτές που σε ταξιδεύουν κάπου μακριά... Μακριά από σκέψεις και προβλήματα...
Και ένα μυθιστόρημα... Για να χάνεσαι μέσα στις λέξεις...
Πάντα αναρωτιόμουν... Γιατί οι άνθρωποι διαβάζουν σενάρια ρομαντικά κι όμορφα και ροζ και γενικότερα ιδανικά??? Όχι ότι φυσικά εγώ εξαιρούμαι... Αλλά γιατί θέλουμε να το κάνουμε αυτό στον εαυτό μας???
ή μάλλον.... Γιατί αυτά δεν συμβαίνουν και στη ζωή...???
Αυτή είναι η μόνιμη εποδός όποτε βλέπω αισθηματική ταινία... όπως κ όλων σχεδόν δηλαδή...

Γιατί να συμβαίνει αυτός ο απόλυτος, εξιδανικευμένος έρωτας μόνο στα ρομαντικά μυθιστορήματα και στις αισθηματικές ταινίες??? Γιατί να είμαστε όλοι ανεξαιρέτως τόσο εγωιστές που για να μην υποβιβαστούμε λίγο, αφηνόμαστε σε μισά συναισθήματα??? Γιατί η ζωή μας είναι τόσο πεζή, αδιάφορη και σκληρή από αυτή την άποψη??? Και τέλος... Γιατί η καθημερινότητα σκοτώνει αργά και επώδυνα ό,τι όμορφο, σαν από παραμύθι γεννιέται???

Θέλω ένα κόσμο πιο όμορφο, πιο ρομαντικό, πιο γλυκό, λιγότερο αιχμηρό και πεζό...
Θέλω μια παραμυθένια πραγματικότητα......




Κυριακή, Μαρτίου 13

Μεταξύ ονείρου και εφιάλτη...

Πύρινο βλέμμα κι αχόρταγη αγκαλιά
αδηφάγος ο πόθος κι η επιθυμία ξέχειλη
συναισθήματα γνώριμα, οικεία μυρωδιά
άγγιγμα γνωστό, χάδι αγαπημένο
στιγμές που νοσταλγήθηκαν
σκηνές που ζωντάνεψαν ξανά
ανάσες που φέρνουν θύμισες
και κορμιά που αναγνωρίζουν την ένωση.
Πρόσκληση αφήνω στα πόδια σου εμπρός
κάλεσμα στων ματιών σου το άπειρο
και στου νου σου το απέραντο.

Έλα και κλείσε με μέσα σου
να οχυρωθώ στην ύπαρξη σου.
Γίνε κάστρο απόρθητο
ηθελημένα να χαθώ στη φυλακή σου.
Έλα και πάρε με μακριά
κανείς να μη με έχει
οδήγησε με στα κρυφά
κανείς να μη με βρίσκει...

Κι όπως το χέρι άπλωσες
δίπλα σου να βρεθώ
μέσα σου ν' αποτραβηχτώ
και στο πλευρό σου να ξημερωθώ,
έλαβε τέλος το όνειρο
και βρέθηκα τρομαγμένη
να κοιτώ το κενό
και να αντικρίζω το βλέμμα σου...

Κυριακή, Φεβρουαρίου 6

Ω... ναι! Κουράστηκα... Κουράστηκα να κυνηγάω ηλιαχτίδες φωτός... Άπιαστες στην πραγματικότητα... Αλλά υποθετώ ότι δεν είμαι η μοναδική... Υποθέτω πως πάντα θα υπήρχαν αυτοί οι "τρελλοί" που δεν έβαζαν μυαλό ακόμα κι όταν ο κόσμος τους έκανε κωλοτούμπες μπροστά στα μάτια τους... Θα ήθελα να ρωτήσω κάποιον από αυτούς τους "τρελλούς" λοιπόν... Τελικά όντως τρελλάθηκες ή απλά άλλαξες??? Έγινες αυτό που οι άλλοι πρόσταζαν για να βρεις τη γαλήνη σου??? Ή μήπως συνέχισες να προσπαθείς???
Πολλές φορές είπα θα αλλάξω... Θα γίνω άλλη... Θα προσαρμοστώ στις απαιτήσεις... Ανακάλυψα πλευρές μου που δεν ήξερα άθελα μου... Και εκεί κόλλησα... Έμεινα στάσιμη... Αλλά με κούρασε αυτή η μίζερη πλευρά... Εγώ που μισώ τη μιζέρια κατέληξα να γίνω ό,τι απεχθανόμουν... Λάθος ή σωστό??? Είναι πολύ αργά ή ίσως πολύ νωρίς για να το ξέρω... Ξέρω μόνο πως με κούρασα... Δεν ξέρω αν και οι άλλοι μπορούν να κουραστούν από τον ίδιο τους τον εαυτό αλλά σίγουρα εγώ μπορώ... Ή μήπως με κούρασαν οι καταστάσεις??? Ίσως...
Κάπου εδώ όλοι θα πίστευαν ότι αλλάζω ρότα... 180 μοίρες μετά την ενδοσκόπηση... Ίσως...
Ίσως πάλι όχι... Ποιος πραγματικά ξέρει...
Το μόνο σίγουρο ότι αυτό το γράψιμο... Το αυτόματο... Που απλά καταθέτεις σκέψεις χωρίς να τις επεξεργαστείς, με βοηθά...


(χωρίς εικόνα......)
(μόνο το "never too late - three days grace" θα παίζει από πίσω)