Λοιπόν,ο διαγωνισμός τελείωσε.., τα αποτελέσματα τα βλέπετε από μόνοι σας πάνω από τις αναρτήσεις
και τα βραβεία είναι έτοιμα για παράδοση....Τα βραβεία για φέτος είναι δύο....1ης θέσης και 2ης,του χρόνου θα έχουμε και με συγκεκριμένο θέμα.... πλην βεβαίως των κλασσικών....
Απο τα δυο μπλογκ ζητάω μόνο μια σχετική ανάρτηση
1η θέση
Άνεμος
μπράβο ανεμΆκο... με αγάπη και παραμυθένια φιλιά....
Κυλάει και πίσω δεν γυρνάει, λένε… Και τι αφήνει στο πέρασμα του? Αναμνήσεις, σκέψεις, φωτογραφίες, δώρα, συναισθήματα… Εκείνος προχωρά κι αυτά αυξάνονται και πληθύνονται…
…φθορά του χρόνου…
Είμαι πολύ μικρή για να ξέρω ακόμα… Λένε ότι επουλώνει αλλά ποτέ δεν ξεχνάς οριστικά κι αμετάκλητα υποθέτω… Οπότε όλα αυτά που θέλω να προστατέψω θα τα έχω λογικά για πάντα… Έτσι?
Αναμνήσεις… Δεν διαγράφονται εν μια νυκτί…
Πρόσωπα… Δεν φεύγουν με δυο λέξεις…
Όχι στο δικό μου κόσμο τουλάχιστον…
…κουτί αναμνήσεων…
Οκ! Είναι βαλιτσάκι… Ρετρό… Αλλά και τι μ’ αυτό δηλαδή? Ίσα ίσα έχει και δυο ασφάλειες για να μην αποκαλύπτεται στον καθένα… «Προσωπικά δεδομένα! Μην αγγίζετε!»… Τίποτα τέτοιο δεν έχει πάνω…Είναι διακριτικό κι απομονωμένο στη γωνιά του… Άλλοι είχαν μπαουλάκια στο παρελθόν κι εμείς έχουμε βαλιτσάκια τώρα…
Newage! ;)
Μεταφέρονται και πιο εύκολα…
…δώρο…
Αυτό ακριβώς έψαχνα… Μετά από μια στιγμιαία απόφαση ήξερα ότι αυτό είναι ότι πιο κατάλληλο θα μπορούσα να βρω… Τι άλλο θα μπορούσες να χαρίσεις εξάλλου σε κάποιον που κατέχει μοναδική θέση στη ζωή σου εκτός από ένα κρησφύγετο για τα όνειρα και τις αναμνήσεις του? Παρελθόν – παρόν – μέλλον μπερδεύονται στις σκοτεινές γωνίες του κουτιού… Ο κόσμος σου ζωντανεύει ξανά… Και όταν νιώσεις πως ξεχνάς, θα είναι πάντα εκεί για να σε βοηθά να θυμηθείς… Στήριγμα για το παρόν, ζωηρή υπενθύμιση για το παρελθόν, κινητήρια δύναμη για το μέλλον…
Με ποιον άλλο τρόπο θα μπορούσες να φροντίσεις κάποιον που λατρεύεις? Πάρα μόνο φροντίζοντας τα όνειρα του και διατηρώντας ζωντανές τις αναμνήσεις του… Σαν πιστός φύλακας άγγελος…
Καλησπέρα αγαπημένες μου κυρίες και κύριοι ήρθε η ώρα το μεγάλο γυναικείο μας μπλοκ να βραβεύσει ένα αντρικό (φτιαγμένο από άντρα η συγγραφέων) αγαπημένοι μου αναγνώστες....ήρθε απλά η ώρα να το κάνω.....
ο διαγωνισμός είναι πολύ απλός.... οι κύριοι που επιλέχθηκαν να είναι οι κύριοι αυτό που θέλω να κάνουν.... είναι να κάνουν μια σχετική ανάρτηση.....
Το πάθος είναι άπιαστο. δε χωράει σε δύο γραμμές,δεν χωράει σε δύο στίχους,δεν φυλακίζεται με δύο πινελιές. Φουντώνει και θέλει να ξεχελίσει την ορμή του,να κάψει και να μη σβήσει ποτέ. Τι κι αν μείνουν μόνο οι στάχτες; Η ηδονή γεννιέται ,ωριμάζει και σιγοκαίει ,ανάμεσα σε δύο κορμιά που διψάνε για λύτρωση,μια λύτρωση που δεν θα έρθει ποτέ. Τίποτα δεν σβήνει αν το συντηρούμε.... πάθος και μόνο πάθος.
Sykaki
Οι στάχτες μου σημαινει οτι καήκα... και φυσικά καηκα.... κοντα σου.... για ΄σενα... Θα στο λέω μέχρι να ματώσουν τα χειλη μου μεχρι φωνή να μην μπορω να βγάλω... μεχρι να λίωσει ο χρόνος Εισαι πάθος τα πάθη δεν μετριουνται
σε περιμένω... για να γεννηθω ξανα απο σπερμα φωτιας σε κόλπο ελπιδας μεσα απο την μανα μου... Τις σταχτες...
Creep...
No, I don't wanna fall in love... with you.
next_day
Σταλαγματιά
Ολόκληρη η ζωή μου δεν ήταν παρά η ανάμνηση ενός ονείρου μέσα σ΄ένα άλλο όνειρο. Κι εσύ όταν χαμογελούσες ήταν σαν να σκόρπιζες γιασεμιά, φωτιζόταν για λίγο η νύχτα! Θυμάμαι παιδί που έγραψα κάποτε τον πρώτο στίχο μου. Απο τότε ξέρω ότι δεν θα πεθάνω ποτέ - αλλά θα πεθαίνω κάθε μέρα......
Αραχνη
επιθυμίες και όνειρα που έγιναν στάχτες και παρασύρθηκαν μακριά από ένα φύσημα του ανέμου… αισθήματα που πέθαναν πριν προλάβουν να γεννηθούν… πάθος και ένταση… έρωτας και μίσος… θλίψη και ευτυχία… πόνος και προσδοκίες… όλα εναλλάσονται άρρηκτα δεμένα σε ένα παιχνίδι που ονομάζεται ζωή… μην φοβηθείς να ζήσεις… μην φοβηθείς να ρισκάρεις… μην φοβηθείς να πεθάνεις… έτσι μόνο θα αγγίξεις τον παράδεισο σου… και εκείνη τη στιγμή θα έχεις αναγεννηθεί μέσα από τις στάχτες σου…
Marouli
Βουλα.
Κι από της στάχτες μου θα ξαναγεννηθώ.
Unidentifried
Ονειρεύομαι, λοιπόν, με τη ψυχή στο στόμα κι ίσως κάνουν πως δε καταλάβανε ακόμα, όσοι έχουν πάρε-δώσε στα κρυφά με τη σκιά τους, θα συναντήσουνε στο φως τα σχέδια τους. Γεια χαρά τους - εγώ κυλάω σε πύρινη φλέβα κι αν δε φοβάσαι τις φλόγες, έχει χώρο, ανέβα. Στα όνειρα που περισσεύουν, ρίξε μια ματιά και χρέωσε τα στη φωτιά.
Να και μια ευχή που χαράμι δε πήγε κι αν δε γουστάρεις μάζεψε τα και φύγε. Αν περισσέψαν όνειρα μου σκιά μου, χρέωσε τα στη φωτιά δεν είναι δικά μου.
Elli P.
Τώρα από 'δω αλλάζω λαλιά κώδικα και νοηματική. Κανένας βολεμένος, κανένας αδρανής δε θα συνουσιάζεται μαζί μου. κανείς δε θα ταυτίζεται. Κανένας δε θα κρύβεται πίσω απ' τα συμπονετικά του αισθήματα κατανόησης για την τρέλα του "άλλου". Θάνατος στις τέχνες και τα γράμματα που παίρνουν το ρόλο της ζωής. Σας έμαθα τώρα. Σας ξέρω καλά.