Δευτέρα, Οκτωβρίου 8

Ένα βήμα μπρος και δύο πίσω...


Κρύος ιδρώτας…
Σαν σήμερα θα είχαμε επέτειο 3 χρόνων… δεν ξέρω αν περίμενα ένα μήνυμα ή όχι… δεν ξέρω καν αν το ήθελα…
Η μέρα μετά τα πρώτα λεπτά κύλησε σαν νερό… γέλια, βλακείες και συζητήσεις με φίλους… δεν μου πέρασες καν από το μυαλό…
Και ξαφνικά χτύπησε το κινητό και είδα ένα όνομα που με έκανε να παγώσω… εσύ…
Δεν ξέρω τι αισθάνθηκα… αλήθεια… πανικό, απέχθεια, ευτυχία, αγάπη…?
Όλα μαζί και τίποτα…
Το μόνο που ξέρω είναι ότι πάγωσα… εσωτερικά κι εξωτερικά…
Θες να συναντηθούμε…
Τι ειρωνεία της τύχης…
Μόνο που εγώ πραγματικά δεν ξέρω τι θέλω…
Πόσο απλό θα ήταν να μην έστελνες τίποτα και να συμπέραινα πως ούτε που με θυμάσαι, πως κάποια άλλη με αντικατέστησε, πως προχώρησες τη ζωή σου όπως προσπαθώ να κάνω κι εγώ…

Αλλά οι άνθρωποι πάντα φεύγουν…
Μόνο που στη δική μας περίπτωση δεν ξέρω τελικά αν εγώ ή εσύ έχουμε απομακρυνθεί (?) περισσότερο από αυτό που κάποτε ήμασταν μαζί…


Τρίτη, Αυγούστου 7

Βροχή




Κι εξω βρεχει
Και μοιαζει το παραθυρο με οθονη γεματη "χιονακια". Σαν πορτα χρονοντουλαπου που με καλει ν' ακολουθησω την παρορμηση και να γυρισω 10 χρονια πισω. Οχι πολλα. Μονο 10, μου φτανουν. Και μπαζει δροσια απ' τη χαραμαδα και το δωματιο θυμιζει φωτογραφια με σεπια εφε λουσμενο σ' αυτο το παραξενο υποκιτρινο φως της ξεχασμενης λαμπας που τρεμοσβηνει διπλα μου. Καποτε κοκκινα ηταν ολα εδω μεσα. Και το φως. Παρεξηγισιμα κοκκινο κι εκεινο με προδιδε σε καθε καλεσμενο. Οπως κι εκεινο το σκισμενο στις γωνιες ποστερ με τους δυο αγνους κι αμαρτωλους μου ερωτες που ανταλλαζουν φιλια χωρις να υπολογιζουν κανεναν. Πανω απο το κρεβατι μου. Πανω απο το κρεβατι που περιμενα πως θα 'ταν λιγακι πιο επιπολαιο καποτε και θα μ' εβγαζε κι εκεινο ασπροπροσωπη.
Αυτη ειναι η Ε. Η αιωνια ανεμοδαρμενη σε ψυχες και σωματα, θα ελεγε.
Κι εξω βρεχει.
Το τακ τακ τακ τακ στην ασφαλτο, στις τεντες, στα παραθυρα, σε τσιγκους και παλιοσιδερα μου θυμιζει τα φθινοπωρα εκεινα που μια φημη με ακολουθουσε παντου σαν την πιο γλυκια ευχη και καταρα. Σαν αρωμα γυναικας. Σαν τα βηματα αντρων πισω απ' τα δικα μου, σαν τα βηματα τα δικα μου πισω απο...
Σσσσσ... κι αυτη η σιωπη που σπαει απο γελια καθως φοιτητες τρεχουν στους δρομους για να χωθουν κατω απο υποστεγα και μεσα σε αυλες. Τακ τακ τακ τακ. Καπνος αναδυεται απ' τα χειλη μου και διαλυεται σκορπωντας στα ξεγνοιαστα φρεσκοβρεγμενα σοκακια της νεανικης μου γειτονιας, των εφηβικων μου ονειρων, των ανειπωτων ειπωμενων αμαρτιων του κορμιου και της θελησης μου. Βηματα. Ποια αναμνηση παλι ενοχλει τη μοναξια μου; Ποιος ειναι αυτος εκει εξω που εκανε αντι για μενα οσα ηθελα;
Κι εξω βρεχει.
Μα τιποτε δεν εχει ακομη τελειωσει. Ακομη δεν ειναι αργα...

Πέμπτη, Ιουλίου 12

Born in passion, you destroy...



Σε επλασα οπως ηθελα γιατι αυτο που ηθελα μου ελειπε χρονια τωρα. Σου φορεσα το βαθυ κοκκινο των θελω μου και οσων ποτε δεν ειπα παρα μονο με τα ματια. Σε πηρα απο το χερι κι αρχισα να σε κυκλοφορω αναμεσα στους ανυποψιαστους περαστικους που με ρωτουσαν ενιοτε, οι πιο τολμηροι, τι τους θυμιζεις. Ημασταν αλλοκοτο θεαμα ετσι οπως πηγαιναμε παντου εις διπλουν. Εγω το ασπρο κι εσυ το μαυρο μου αλλα δια δυο. Η επι δυο, οπως το δει κανεις. Κατα βαθος αυτο που ηθελα ηταν να ξαναγινουμε ενα εσυ κι εγω. Να παψω να σε σερνω σαν αδικη καταρα φορτωμενη με κριματα και πικρες αληθειες. Να μου εμφυσησεις και παλι αυτα που ψαχνω μεσα μου και τα βρισκω διαλυμενα στους πεντε ανεμους. Και τα θελω μου να γινουν μπορω. Και τα μπορω να γινουν πραξη...Αυτο ηθελα κατα βαθος. Κανεις το λαθος να περιμενεις το πρωτο μου βημα απο τοτε που μου γυρισε την πλατη ο καιρος. (Ενταξει. Εγω του γυρισα την πλατη, ευχαριστηθηκες;) Η γλωσσα του σωματος πια δε σου λεει τιποτε μα ουτε και της ψυχης μου τελικα. Απαιτεις απο μενα οσα σου ζηταω...Μα δεν καταλαβαινεις; Ειναι φαυλος κυκλος η φυλακη μου, γι' αυτο σου φωναζα. Με πληγωνεις γιατι κατι βραδια σαν το σημερινο μου λες αληθειες. Ξεμαθα τοσα χρονια μεσα στα ψεματα, ηταν βλεπεις και καλοντυμενα καποια απο αυτα... Τελοσπαντων...Τερμα η εξομολογηση! Μεχρι να σε νιωσω μεσα μου δε θα ησυχασω. Η συνουσια του ασπρου και του μαυρου θα με ξαναγεννησει. Οπως ονειρευομαι...

Τετάρτη, Μαΐου 9

Διπλανές κουνιστές καρέκλες


Όταν γυρνάς το μυαλό σου κάπου στο μέλλον... βλέπεις εσένα κομματιασμένη απ' τα πολλά, κουρασμένη απ' τα λίγα... Αλλά ποιος νοιάζεται ... όταν έχεις μια ακόμα σκατόγρια δίπλα σου και ΚΟΥΝΙΕΣΤΕ μαζί...?

σκέψεις φιλικές, αγαπησιάρικες, συγκινητικές ίσως, χαζοχαρούμενες, κωμικοτραγικές αλλά σίγουρα αληθινές... :)


sykaki & Αράχνη :)

Δευτέρα, Απριλίου 23

το σημάδι που ζητούσα...

"Αχαριστία",  "Υποκρισία" θα μπορούσαν να είναι τα εναλλακτικά σου ονόματα!
Ακόμα και τώρα που αυτή η σχέση έληξε, το παρελθόν έρχεται για να ταράξει για άλλη μια φορά την προσπάθεια μου να προσαρμοστώ στη νέα τάξη πραγμάτων...
Πόσο κενός άνθρωπος μπορεί να είσαι ώστε να έρχεται η πρώην-γκόμενα σου και να μου λέει για τη σχέση σας???? όταν εσύ ο ίδιος ορκιζόσουν και με διαβεβαίωνες ότι το "κέρατο" ήταν άγνωστη λέξη για σένα...
Κουράστηκα... με κούρασες...
Σε σιχάθηκα νομίζω... ακόμα κι αν σε αγαπώ ακόμα, σε σιχαίνομαι!!
Πως έχεις το θράσος να μου λες, ακόμα και τώρα, ότι το ξέρεις ότι εμείς οι δυο θα καταλήξουμε μαζί?????
Πως είσαι τόσο κενός κι άδειος ρε γαμώτο??? ΠΩΣ?????
Δεν νομίζω ότι έχεις καν την δυνατότητα να αγαπήσεις... γιατί αυτό κάθε άλλο παρά αγάπη ήταν...
καλύτερα να με μισούσες...
Κι όλη αυτή η "αγάπη" που διατείνεσαι τώρα...??? ότι ήμουν ό,τι πιο σημαντικό είχες...???

Δεν ξέρω αν τα έλεγες σε όλες... ξέρω μόνο πως o εγωισμός σου είναι πάνω από όλους κι όλα...

Ότι θες να μάθεις ποια ήταν για να μπορέσεις να μου εξηγήσεις γιατί λέει τέτοια φριχτά ψέμματα...
Ότι δεν θα αφήσεις τίποτα όρθιο μέχρι να μάθεις...
Ότι θα εξαφανιστείς άσχημα από τη ζωή μου...
Αυτά είναι τα αρχίδια που διαθέτεις????
Δεν ξέρω αν μπορείς να αλλάξεις... αλλά πραγματικά στο εύχομαι...



because sometimes you have to forget what you want, to remember what you deserve...
because sometimes you have to be your own hero!!!

Παρασκευή, Μαρτίου 30

Θέλω.

Κάτι που έγραψα λίγο καιρό πριν... θα ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας :)


Θέλω να κοιμάμαι.
Θέλω να μην σπαταλήσω ξανά λεπτό στον ύπνο. Θέλω να μάθω τα πάντα γιατί η γνώση είναι δύναμη και θέλω να μην ξέρω τίποτα γιατί η γνώση είναι βάρος. Θέλω να γνωρίσω νέο κόσμο και θέλω να μην ξέρω κανέναν. Θέλω να βγω έξω να δω και θέλω να μείνω μέσα να μη δω το φως του ηλίου. Θέλω να με μάθεις από την καλή και από την ανάποδη και τρέμω στην σκέψη να σου δείξω κάτι, γιατί πως θα μπορούσα να επιτρέψω κάτι τέτοιο.
Θέλω να με μάθεις. Θέλω να μην σου δείξω.
Θέλω να αγαπήσω και να αγαπηθώ. Θέλω να μην τολμήσει κανείς να με αγγίξει γιατί δεν αξίζω σε κανέναν, και γιατί αξίζω και δεν κάνει, ΔΕΝ ΚΑΝΕΙ να σε μυρίσω, θέλω να σε καταλάβω αλλά αν το κάνω θα καταστραφείς, και θέλω να σε καταλάβω για να σε καταστρέψω γιατί μπορώ και θέλω εξουσία γιατί νιώθω μεθυσμένη, και δεν θέλω εξουσία γιατί σε λάθος χέρια δεν πρέπει να είναι και δεν θέλω εξουσία γιατί θέλω να είμαι συνηθισμένη και δεν θέλω να είμαι συνηθισμένη γιατί θέλω να είμαι ξεχωριστή και θέλω να είμαι ξεχωριστή και μοναδική και τέλεια αλλά αυτό είναι μεγάλο φορτίο και βαρέθηκα να προσδοκείς από μένα και βαρέθηκα να προσδοκώ από μένα.
Θέλω να μυρίσω τον κόσμο και δεν θέλω να ξαναβγώ από το σπίτι μου και θέλω να είμαι εξωστρεφής και να είμαι εσωστρεφής αλλά να μην μπορώ να διαλέξω γιατί έτσι είμαι και θέλω να αλλάξω αλλά να μην μπορώ γιατί δεν μπορώ να αλλάξω και μετά από χρόνια αυτοτιμωρίας να συνειδητοποιώ πως αλλάζω αλλά όχι όπως περίμενα και να νιώθω καλά με αυτό και να νιώθω άσχημα και να νιώθω τα πάντα και να νιώθω μηδέν και να νομίζω πως έχω το σύμπαν στις άκρες των δαχτύλων μου και να μην έχω τίποτα στην πραγματικότητα, πως θα μπορούσα ποτέ να έχω και στο τέλος να καταλαβαίνω πως μπορώ να κάνω τα πάντα γιατί μπορώ και να μην μπορώ γιατί αν επιτύχω δεν θα έχω στόχο, ποτέ δεν είχα, πάντα είχα, ήσουν εσύ, ήταν τα πάντα και να νομίζω πως είμαι κάποια ενώ δεν είμαι τίποτα.
Και να θέλω να μάθω 10 διαφορετικές γλώσσες που δεν θα μιλήσω ποτέ αλλά να με φαντάζομαι να τις μιλώ, και να πάω στο Λονδίνο και στο Παρίσι και στη Φλωρεντία και στη Βαρκελώνη και στο Βερολίνο και στη Νέα Υόρκη και στο Λος Άντζελες και να λέω πως το Λονδίνο είναι το σπίτι μου και να λέω πως η Φλωρεντία είναι το σπίτι μου και να είμαι πάντα ανήσυχη και να λέω πως επιτέλους ριζώνω και να μην μπορώ να ριζώσω ποτέ γιατί πως θα ριζώσω, ποτέ μου δεν ρίζωσα και να νομίζω πως είμαι καλά ενώ είμαι χάλια, και ποτέ να μην φτάνω αρκετά βαθιά για να πιάσω άμμο στα μικρά χεράκια μου και να μην αντέχω τον κόσμο αλλά να μην μπορώ πια μόνη και να μάθω κάθε άθλημα και να μάθω κάθε τέχνη και να γίνω ένα με αυτήν και να φτάσω την θέωση και να γίνω μάγισσα και να γίνω κάποια και να γίνω τα πάντα και να μην γίνω τίποτα γιατί έτσι πρέπει για μένα και να με αγαπώ εγωιστικά και να με μισώ και να με απογειώνω και να μην με αντέχω και να γυρνάω γύρω από τον εαυτό μου μέχρι να ξεράσω και να παρομοιάζω προβλήματα μαθηματικών και χημικές εξισώσεις και νόμους φυσικής με τα προβλήματά μου για να κάνω τα πράγματα καλύτερα γιατί ποιος δεν χρειάζεται λίγη σοκολάτα και να προσπαθώ να με καταλάβω και να με καταλαβαίνω και να νομίζω ότι με ξέρω και να είμαι τόσο αστοιχείωτη που αν με ήξερα θα γελούσα μαζί μου και να νομίζω πως δεν μπορώ να αγαπήσω γιατί άτομα σαν εμένα ποτέ δεν θα μπορούσαν γιατί είμαι καταραμένη και γιατί είμαι τέλεια και γιατί είμαι ένα σκουπίδι και γιατί μπορώ αλλά δεν μπορώ και να φάσκω και να αντιφάσκω και να ζωγραφίσω και να σπουδάσω και να μην σπουδάσω και να κάνω φίλους γιατί δεν πάει άλλο και να νιώθω πάλι μόνη, και να μην κάνω τίποτα και να νιώθω ένοχη και να πανικοβάλλομαι για το μέλλον και να νιώθω αβοήθητη, και να μην διαβάζω αυτά που πρέπει αλλά αυτά που θέλω και να βαριέμαι αυτά που θέλω και να με πιάνει εμμονή και να ενθουσιάζομαι και να νομίζω πως βρήκα αυτό που έψαχνα και να νιώθω πλήρης και να απογοητεύομαι και να με πειράζω ειρωνικά γιατί ποτέ δεν θα βρω τίποτα, πως θα μπορούσα ποτέ να βρω. Και να ικανοποιούμαι με όσα έχω και να τα πετάω όλα και να θέλω άλλα και να θέλω τα πάντα γιατί μπορώ να τα ζητήσω, μπορώ να τα έχω, μπορώ να τα απαιτήσω και να θέλω να σε σκοτώσω και να μην αντέχω που υπάρχεις και να θέλω να σε σπάσω στο ξύλο και να σε αγαπώ καταβάθος γιατί ποτέ δεν σε χρειάστηκα περισσότερο αλλά ποτέ δεν ήρθες και να έρθεις κάποια στιγμή αλλά τότε να είναι αργά και να μπλέκω σε μοτίβα συμπεριφορών και σε κυκλοθυμίες και ποτέ τίποτα να μην είναι αρκετό και να θέλω κι άλλο, κι άλλο, κι άλλο και να θέλω να ζήσω πολύ και να θέλω να ζήσω λίγο και να θέλω να μη ζήσω καθόλου γιατί δεν αντέχω, δεν μου αξίζει, είναι βάρος απίστευτο έστω και μία ανάσα και να θέλω να είσαι πάντα εκεί και να θέλω να μην σε ξαναδώ γιατί δεν σε αντέχω γαμώ την Παναγία μου, ποτέ δεν σε άντεξα, ποτέ δεν άντεξα κανέναν και ποτέ δεν πρόκειται, και να αντέχω τους πάντες και να τους καταλαβαίνω και να τους πονώ και να τους δικαιολογώ και να μην έχω κανένα ηθικό φράγμα απέναντί τους και να θέλω να είμαστε όσο κοντά γίνεται να είναι δύο άνθρωποι και ακόμα παραπάνω και να μην μπορώ γιατί ζητάω πολλά, γιατί είμαι άπληστη αλλά μπορώ και θέλω κιάλλοκιάλλοκιάλλοκιάλλοκιάλλο και δεν ντρέπομαι που θέλω το αίμα σου και την ουσία σου και να νιώθω ανασφαλής να στο ζητήσω γιατί δεν προσδοκώ να καταλάβεις την δίψα μου. Και να θέλω να κάνω σεξ για το υπόλοιπο της ζωής μου και να μην θελήσω να ξανακούσω αυτή την λέξη γιατί είναι καταδικαστέα και να είμαι ελεύθερη και να είμαι άνετη και να είμαι πουριτανή και να είμαι ανοιχτόμυαλη και να φοράω παρωπίδες και να μου επιτρέπω πράγματα και να μην μου επιτρέπω και να νομίζω πως μπορώ να πετάξω και να το προσπαθώ αλλά ξέρω πως τα πουλιά δεν θα μπορούσαν ποτέ να πετάξουν αν είχαν το βάρος των λέξεων και να νομίζω πως μπορώ να αψηφήσω την βαρύτητα και να σπάω το σώμα μου και οι απολήξεις των νεύρων μου να μου υπενθυμίζουν την ηλιθιότητά μου για το υπόλοιπο της ζωής μου και να θέλω εκδίκηση και να μην μπορώ να την πάρω γιατί "είμαι καλύτερη από αυτό" και να σε θέλω και να μην σε αντέχω και να θέλω να κοιμηθείς μέσα μου γιατί είμαστε τόσο κοντά και να φοβάμαι και να νιώθω αήττητη γιατί είμαι, γιατί πάντα ήμουν και να είμαι χάλια και να είμαι καλά και να είμαι ολόμαυρη και επικίνδυνη και να λάμπω σαν το πρωινό άστρο και να είμαι μικρή, μεγάλη, καλή, κακιά, άσπρο, μαύρο, με χρώμα ή χωρίς, άσχημη, όμορφη, έξυπνη, χαζή, υπέροχη, τέλεια και να είσαι εκεί και να μην είσαι γιατί ό, τι γίνεται στην ζωή μου είναι επιλογή μου και δεν μπορείς να περάσεις τα διόδια χωρίς να το δω γιατί μπορώ και είσαι ένα τίποτα εκτός αν επιτρέψω να είσαι. Και να νομίζω πως έχω φτάσει την σπουδαιότητά μου και να νομίζω ότι γράφω τέλεια και να νομίζω πως γράφω μαλακίες και να νομίζω πως είμαι κάτι και να είμαι υπέροχη και να νομίζω πως είμαι τρελή αλλά να είμαι πιο λογική από όλους και στην τελική να συνειδητοποιώ πως δεν υπήρξε ποτέ πιο τρελός άνθρωπος από μένα και να αγαπώ και να μισώ και να νιώθω και να αγνοώ και να ζήσω τα πάντα.

Πέμπτη, Μαρτίου 8

Ένας ύμνος στη γυναίκα... γιατί σήμερα είναι η μέρα της! :)

Όταν ο Θεός έπλασε τη γυναίκα εργαζόταν μέχρι αργά την 6η ημέρα.
Ένας άγγελος πλησίασε και είπε: "Γιατί σπαταλάς τόσο πολύ χρόνο γι' αυτή?"
Και ο Κύριος απάντησε:
"Ξέρεις πόσες προδιαγραφές πρέπει να πληρεί για να την τελειοποιήσω ?"

"Πρέπει να μπορεί να πλυθεί, αλλά να μην είναι πλαστική, να παίζει περισσότερους από 200 ρόλους, και να μπορεί να φτιάξει όλων των ειδών τα φαγητά, θα πρέπει να μπορεί να αγκαλιάζει πολλά παιδιά ταυτόχρονα, να δίνει μια αγκαλιά που θα θεραπεύει οτιδήποτε, από ένα πληγωμένο γόνατο μέχρι μια πληγωμένη καρδιά και να τα κάνει όλα αυτά μόνο με δυο χέρια".

Ο άγγελος εντυπωσιάστηκε.
"Μόνο δυο χέρια....αδύνατον!"

Και είναι το βασικό μοντέλο?!
"Πολλή δουλειά για μια μέρα....περίμενε μέχρι αύριο και την ολοκληρώνεις".

"Όχι", είπε ο Κύριος. "Είμαι τόσο κοντά στην ολοκλήρωση αυτής της δημιουργίας, που θα είναι η αγαπημένη της καρδιάς μου".

"Θεραπεύεται μόνη της όταν αρρωσταίνει και δουλεύει 18 ώρες την ημέρα".

Ο άγγελος πλησίασε και άγγιξε την γυναίκα.
"Μα την έφτιαξες τόσο μαλακή, Κύριε.."

"Είναι μαλακή", είπε ο Κύριος, "Αλλά την έφτιαξα και δυνατή, επίσης. .
"Δεν διανοείσαι τι μπορεί να αντέξει και αντεπεξέλθει".

"Μπορεί να σκεφτεί?" ρώτησε ο άγγελος.

Ο Κύριος απάντησε:
"Όχι μόνο να σκεφτεί, αλλά να αιτιολογήσει και να διαπραγματευθεί."

Ο άγγελος άγγιξε της Γυναίκας το μάγουλο....
"Κύριε, φαίνεται πως η δημιουργία σου στάζει! Της έχεις βάλει πολλά βάρη."

"Δεν στάζει....είναι δάκρυ" ο Κύριος διόρθωσε τον άγγελο.

"Τι εξυπηρετεί?" ρώτησε ο άγγελος.

Και είπε ο Κύριος:
"Τα δάκρυα είναι ο τρόπος να εκφράσει τη λύπη της, τις αμφιβολίες της, την αγάπη της, τη μοναξιά της, τον πόνο και την υπερηφάνειά της."

Αυτό έκανε μεγάλη εντύπωση στον άγγελο; "Κύριε, είσαι ιδιοφυΐα.
Σκέφτηκες τα πάντα. Η Γυναίκα είναι πραγματικά υπέροχη!"

Πράγματι είναι! Η Γυναίκα έχει αντοχές που εντυπωσιάζουν τον άντρα. Μπορεί να διαχειριστεί προβλήματα και να έχει πολλές ευθύνες. Δημιουργεί ευτυχία, αγάπη και έχει άποψη.

Χαμογελάει όταν θέλει να τσιρίξει.
Τραγουδάει όταν θέλει να κλάψει, κλαίει όταν είναι ευτυχισμένη και γελάει όταν φοβάται.
Δίνει μάχη για τα πιστεύω της.
Αντιμάχεται την αδικία.

Δεν δέχεται το "όχι" για απάντηση, όταν διαβλέπει καλύτερη λύση. Δίνει τον εαυτό της για την προκοπή της οικογένειάς της. Συνοδεύει τη φίλη της στο γιατρό αν φοβάται.

Η αγάπη της είναι άνευ όρων.
Κλαίει όταν τα παιδιά της κερδίζουν.
Είναι ευτυχισμένη όταν οι φίλοι της τα καταφέρνουν.
Χαίρεται όταν ακούει για μια γέννηση ή ένα γάμο.
Είναι συντετριμμένη όταν χάνεται κάποιος συγγενής ή φίλος.
Αλλά βρίσκει τη δύναμη να συνεχίσει στη ζωή.
Γνωρίζει πως ένα φιλί και μια αγκαλιά θεραπεύουν μια πληγωμένη καρδιά.
Έχει μόνο ένα ελάττωμα... :

Ξεχνάει τι αξίζει...!!!!!!!
ο κείμενο είναι από το group του facebook "στη σχέση θέλουμε ηρεμία και στο sex ΑΛΗΤΕΙΑΑΑΑ" κι είναι τόσο όμορφο που θέλησα να το διαβάσουν όσο περισσότερα άτομα γίνεται! :)

Κυριακή, Ιανουαρίου 8

Νέες ιδέες... Νέες ανακοινώσεις...

Ας πω απλά ότι με το New Year 2012 (που κάποιοι ισχυρίζονται και πως είναι το τέλος του κόσμου, οπότε προλαβαίνουμε - δεν προλαβαίνουμε) ήρθε η στιγμή για απολογισμό του 2011 που μας αποχαιρέτησε και θέση νέων στόχων...

Προσωπικά το 2011 ήταν όμορφο... πολύ όμορφο για την ακρίβεια! όχι πως όλα πήγαν κατ' ευχήν ή ότι όλα ήταν άψογα αλλά αυτές οι μικρές "ατέλειες" προσέδωσαν μια διαφορετική όψη που με κάνουν να γυρίζω πίσω και να το θυμάμαι με μια γλυκιά γεύση...
Προφανώς έκανα λάθη, τα οποία θέλω να πιστεύω πως δεν θα επαναλάβω και με έκαναν καλύτερο άνθρωπο και σύμφωνα με αυτά σκέφτομαι να θέσω αυτά για τα οποία θα παλέψω το 2012...

Ίσως ακουστεί οξύμωρο κι εγωιστικό αλλά θεωρώ πως ήρθε η στιγμή να ασχοληθώ με μένα και να βελτιώσω κάποιες πτυχές του εαυτού μου...
Με κατηγόρησαν για διάφορα το τελευταίο καιρό, πολλά εκ των οποίων θεωρώ σε πολύ μεγάλο βαθμό ανυπόσαστα και για αυτό ακριβώς το λόγο χαράχτηκαν μέσα μου, με πλήγωσαν βαθιά και έτσι δεν πρέπει να επιτρέψω να επαναληφθούν...

Πιστεύω στο ρητό ότι "κανείς δεν μπορεί να σε πληγώσει αν δεν του το επιτρέψεις εσύ και αν δεν του δείξεις εσύ το τρόπο"...
Και βασικά αυτό είναι που οφείλω στον εαυτό μου να διορθώσω, να μάθω να είμαι πιο σκληρή και να θέτω όρια...


Οπότε ναι... 
Αγαπητό 2012, αυτός είναι ο στόχος μου για φέτος και ελπίζω όταν του χρόνου θα κάνω τον ίδιο απολογισμό για σένα που θα έχεις φύγει, να είναι θετικός!
(...γιατί οκ, μεταξύ μας, προφανώς και κανείς δεν πρέπει να πιστεύει πως έρχεται το τέλος της ανθρωπότητας τη συγκεκριμένη ημερομηνία!)