Κυριακή, Δεκεμβρίου 13

Secret Midnight Thoughts


Μεσάνυχτα… Η ώρα έχει περάσει και όμως δεν μπορώ να κοιμηθώ… Ίσως έφταιγε η συζήτηση που είχα προηγουμένως με μια φίλη μου… «Τελικά όλοι από το ίδιο εργοστάσιο βγαίνουν!!!» είχαμε πει γελώντας μεταξύ αστείου και σοβαρού… Και τώρα αυτά τα λόγια να τυραννούν την ταλαιπωρημένη μου σκέψη… Έτσι αποφάσισα να μπω στο internet… Λίγο σερφάρισμα ίσως βοηθούσε… Κάπως έτσι κατέληξα στο φατσοβιβλίο να συζητάω με ένα παλιό ‘πρόσωπο’, να μαθαίνω τα νέα του χωρισμού του… «Αυτή φταίει… Την μισώ… Της έδωσα τα πάντα και αυτή δεν εκτίμησε τίποτα… Ήμουν το παιχνιδάκι της…» ήταν τα χαρακτηριστικά του λόγια… Και εγώ να σκέφτομαι… «Αφού την τελευταία φορά που σας είδα πετούσατε από ευτυχία… Τώρα τι?»… Αλλά η απάντηση που μου ερχόταν στο μυαλό δεν με ικανοποιούσε… Ίσως έφταιγε το ‘New Moon’… Τέτοιοι έρωτες (ακόμα και αν έπασχε η ταινία από θέμα ηθοποιίας) υπάρχουν μόνο στα μυθιστορήματα… Και ενώ βρισκόμουν χαμένη σε σκέψεις ροζ, όμορφες αλλά και συγχρόνως πικρές, έρχεται το μήνυμα που θα με έριχνε ακόμα πιο βαθιά στην απεγνωσμένη αναζήτηση του ‘γιατί’… Το μωρό μου… Το μήνυμα του… Και εκείνος είχε παρακολουθήσει την ταινία, με διαφορετική παρέα ο καθένας… Και μου έλεγε… «Ένιωσα μια αλλόκοτη ταύτιση με τον Edward στο τέλος… Είπε κάποια λόγια που τα νιώθω απόλυτα… ‘Δεν έχεις καταλάβει ακόμα τα αισθήματα μου για σένα?’, ‘…με έναν όρο… Να με αφήσεις να σε αγαπώ για πάντα…’… Και ενώ προσπαθούσα να σκεφτώ καθαρά, η κρίση μου θόλωνε… Γιατί τα μηνύματα που ακολουθούσαν βίαζαν την ψυχή μου να πιστέψει… Η λογική και το συναίσθημα είχαν κηρύξει εδώ και πολύ καιρό τον πόλεμο… Αλλά φαίνονταν ισοδύναμα… Ίσως γιατί το ‘για πάντα’ και η ‘ζωή’ μου φαίνονταν μεγάλες λέξεις… Δυσβάσταχτες… Το μυαλό μου είχε αρχίσει να σκοτεινιάζει και να γίνομαι κυκλοθυμική… Και όλα αυτά με αφορμή ένα ακόμα μήνυμα του… «Μωρό μου σ’ αγαπώ… Δεν ξέρω τι πρέπει να κάνω για να σε πείσω πως ότι νιώθω είναι αληθινό και όμορφο… Θυμάσαι όταν σου είχα πει πως μπορώ να ζω μακριά σου? Τελικά δεν μπορώ… Δεν θέλω να το φαντάζομαι… Δεν θέλω να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς εσένα πλέον!»… Και το μυαλό μου να πονάει ενώ συνέχιζα συγχρόνως να συζητώ με το παλιό ‘πρόσωπο’… «Μην πιστεύεις… Μην πιστεύεις τίποτα… Οι άνδρες λένε ‘σ’ αγαπώ’ για να κάνουν sex, ενώ οι γυναίκες κάνουν sex για να ακούσουν ‘σ’ αγαπώ» μου επισήμανε… «Πέρνα καλά… Διασκέδασε… Δεν αξίζει τίποτα άλλο πια…» και εγώ να διχάζομαι και να σκίζομαι στα δυο… Και να αναρωτιέμαι… Γιατί δεν είμαστε ειλικρινείς από την αρχή? Γιατί να λέμε πράγματα που δεν εννοούμε? Γιατί να μην απλουστεύουμε τις σχέσεις μας? Γιατί…? Γιατί…? Γιατί…? Το μυαλό μου είχε γεμίσει ερωτηματικά… Και εκείνη τη στιγμή που ένιωθα να πνίγομαι και να τρελαίνομαι πετυχαίνω το ‘I don’t wanna miss a thing – Aerosmith’ στο ραδιόφωνο… Η σκέψη μου επέστρεψε ασυναίσθητα στο μωρό μου… «Σ’ αγαπώ…» σκέφτηκα «και όταν τελειώσει όλο αυτό, αυτό θα παραμείνει το τραγούδι μας… Και εσύ μια όμορφη ανάμνηση… Ας αφήσουμε το χρόνο να κρίνει και ας ζήσουμε κάθε δευτερόλεπτο ως τότε… Γιατί δεν θέλω να χάσω ούτε μια στιγμή…»

5 σχόλια:

Unidentified είπε...

Ένα έχω να σου πω...
Υπέροχο το κείμενο σου, με το που έφτασα όμως στο "i don't wanna miss a thing",ανατρίχιασα ολόκληρη.. πολύ απλά γιατί όπως αυτό είναι τώρα το δικό σας τραγούδι, κάπως έτσι το ίδιο τραγούδι ήταν κάποτε το "δικό μας", δικό μου κι άλλης μιας ψυχής.. τότε που είμασταν ένα...
Καρδούλα μου, σε μερικά "γιατί" δεν θα απαντήσουμε ποτέ... Αξίζει όμως να μεγαλώνεις τις στιγμές και τις συγκινήσεις σου με λόγια που ίσως αργότερα να φανούν μεγάλα... Το ότι κάποια στιγμή μια κατάσταση μπορεί να τελειώσει, δεν σημαίνει πως τα λόγια που ειπώθηκαν τότε ήταν ψεύτικα... Αυτά είναι που κάνουν τη κάθε στιγμή ονειρική, που μένουν χαραγμένα στο μυαλό σου... Αρκεί βέβαια να μη χαθείς μέσα σε αυταπάτες...
Καλή σου νύχτα...

issallos είπε...

θα ηθελα να σου χαρισω ενα
συννεφο

μονο και μονο για να καταλαβεις οτι τα παντα ειναι διαφρετικα οσο αγαπας ατοφια και χωρις θελω τον αλλον....μετα γινομαστε ολοι με ιδια μουρη και μοιαζουμε εφημεροι
...δεν θα πω τιποτα αλλο μονο οτι
ολα υπαρχουν και συμβαινουν μεταξυ των δυο..... αρκει να εχουμε τα ματια να τα δουμε.... .
καληνυχτα......!!!!

There is a way είπε...

Ζήσε το τώρα. Ζήσε την κάθε στιγμή.

Καλημέρα!!!

ΧΑΡΤΙΝΟ ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΑΚΙ είπε...

Πολύ όμορφο κείμενο και τόσο συναισθηματικά φορτισμένο με τις αναμνήσεις σας !
Δεν ξέρω τι να απαντήσω ....σκέφτομαι και αναπολώ και θυμάμαι...τελικά δεν σου γράφω τίποτα , γιατί ότι και να γράψω θα είναι για μένα ( όπως κάνουμε όλοι κεντράροντας τα δικά μας αισθήματα )καταστάσεις που όλοι κάπως τις ζήσαμε , ίσως λίγο διαφορετικές !
Το αποτέλεσμα πάντως είναι το ίδιο !
Σε κάθε σχέση ο ένας αγαπάει περισσότερο , ο ένας δίνει περισσότερα , ο ένας πονάει περισσότερο ...και αυτός ο "ένας" είναι ο πιο αδύναμος !

aris είπε...

Υπεροχο το κειμενο σου..Αγαπα,ζησε οτι νιωθεις..Αυτο ειναι αληθινο..και αρκει..οσο κρατησει..καλημερα..