Πέμπτη, Δεκεμβρίου 17

Η ματωμένη.....


Σημέρα δεν είμαι εδω.....ειμαι αλλου εκει που δεν μπορει να με προσταξει καμια λογικη καμια κοινη ηθικη......Ματωμένη απο την κορυφη ως κάτω.....
Αν δεν αντεχεις....Αστο δεν εχω αλλη ανοχη....


-Εχεις βρεθει σε σημειο να πεις τερμα....Δεν αντεχω αλλή μονοτονια αλλη βλακεια?
-οχι ....οχι ακομα ενοω....
-Θα σου δειξω.....
Ηταν πρωί... ξυπνησε και το μονο που είδε δίπλα της ήταν το προσωπο ενος ανθρωπου που ηταν τοσο οικειο και τοσο αγνωστο....Ηταν ο συζηγος της....μα είχε αλλάξει.... οχι δεν ήταν το γερασμα των χαρακτηριστικων του ουτε η ταραγμενη εκφραση του προσωπου του αν και κοιμοταν.... ειχε αλλαξει πολυ και βαθεια....Δεν ήταν ο άνθρωπος που ηταν κάποτε... δεν τον γνώριζε....Καποτε ξυπνουσε απο τους αστατους χτυπους της καρδιας του κρεμασμενη απο το στηθος του τωρα αυτο που εβλεπε οταν ανοιγε τα ματια της πλεον δεν ηταν το προσωπο του αλλα η πλάτη του.....Ξαφνικα ενιωσε την αναγκη να ξυπνησει μονη της εντελος παρα με ''αυτον'' τον καποιον τον αγνωστο τον τοσο ξενο αντρα διπλα της....Πηρε μια αναπνοη και σηκώθηκε με κουρασμενα βήματα  τριγυρισε το σπίτι ... πραγματα πεταγμενα.... ρουχα χαρτια χαρτοφυλακες.... Κοιτουσε έξω... χωρις να βλεπει ομως πραγματικα....  δεν σκεφτοταν....
    Μεσα ο αντρας της εκανε θορυβο με την ντουλαπα....Δεν μιλησε καθολου σε εκεινη....Για να επιταχυνει την αναχωρηση του εκανε μια αδεξια κινηση να μαζεψει τα πραγματα του το κινητο του ανοιχτο και ξεχασμενο σε ενα τελευταιο μυνημα....<<Θα  ερθω μπεμπα μου μολις ξεμπερδεψω απο ''αυτην''>>Ο αριθμος της ηταν αγνωστος δεν σοκαριστικε δεν φωναξε καν δεν το ανεφερε το αφησε κατω και καθησε πισω στην θέση της σαν αγαλμα δεν σκεφτοταν ακομα τίποτα μια απολυτη σιωπη στο κεφαλι της σαν να νεκρωθηκε καθε κυτταρο της....
Εκεινος αταραχος αλλα σκυθρωπος μαζεψε τα πραγματα του ήπιε μια γουλια καφε απο το ποτηρι της .... και έφυγε.....Τοτε ήρθε στο μυαλο της σαν σλαιτσ Το προσωπο του φωτισμενο χαρωπο μαγειρευε για εκεινη την αποκαλουσε μπεμπα τπυ την φιλουσε εκεινα τα πρωινα που κατεληγαν σε ατελιωτες ώρες αγγαλια σε ατελιωτες  ωρες με ομορφες κουβεντες....ΚΑι τωρα τι?Εφυγε χωρις ουτε ενα γεια ο Αντρας της εκεινος που εζησε μαζι της πολλα εκεινος αποκαλουσε αλλη μπεμπα....Δεν την πειραζε....Ο γάμος τους είχε νεκρωσει προ πολλου μονο που εκεινη εθελοτυφλουσε.....Εκανε οοτι μπορουσε να το κρατησει ζώντανο....Αλλα εκει ήταν το τελος δεν την πεοραξε η μπεμπα την πειραξε η πιο αδεια απο ερημο ζωή της......
Τα πόδια της την οδηγησαν στην κρεβατοκαμαρα ντυθηκε....βαφτικε και πηρε το αυτοκινητο....
Περιπλανωταν ωρες εδω και εκει χωρις σκόπο μονο σκεφτόταν.....Την ζωή της κοιμοταν με εναν ξένo σε ενα σπίτι που την επνιγε....Αδεια πολυ αδεια...Χωρις ενταση χωρις τιποτα.... με το αυτοκινητο έιχε φτασει μακρυα τωρα απο την πολη....Εκει ήταν που το πήρε αποφαση σήμερα θα εκανε μια τρέλλα.....

Μπροστα της μια γεφυρα ψήλη.....και απο κατω ενας ποταμος θυμωμενος οσο και εκεινη τωρα παρα τον θυμο της ενιωσε μια ευτυχια απιστευτη ....γιατι ενιωθε.... ενιωθε εστω και αν αυτο που ενιωθε ηταν θυμος.....
ανεβηκε στην κορυφη τη κοιταξε κάτω χωρις μελοδραματισμους χωρισ ανοησιες είδε καθαρα πως δεν ηταν το σήμερινο που παρακινουσε την θελήση της να προχωρησει ηταν ολο το κενο της δεν είχε τιποτα δικαιουταν λίγα λεπτα αδρεναλινης.......Ακομα και αν δεν σωθει εκανε κατι για εκεινη ακομα και αν αυτο ηταν τρελα...
Ενα γεναιο βήμα το σώμα της στον αερα  για λιγα δευτερα και μετα.....
μετα θυμος... αδρεναλινη.....ΤΕΛΟΣ....

Γ,Σ.

 

Ας πιουμε προς τιμην του θαρρους...
ή της υπερμετρης ανοησιας?

9 σχόλια:

Εφη είπε...

εγω θα πιω προς τιμην της υπερμετρης ανοησιας της. η ζωη ειναι ωραια, οσο πικρη, η σκληρη κι αν ειναι. δεν πρεπει να την τελειωνουμε ετσι, μετα απο εναν χωρισμο. απλα, πρεπει να γυριζουμε σελιδα. και που ξερουμε; ισως εκει να γραφονται πολυ πιο ευχαριστα πραγματα για μας.

mariposa είπε...

για ποια ανοησια και για ποιο θαρρος???εδω μιλαμε για το θαρρος να ζησεις,το θαρρος να αλλαξεις τη ζωη σου και για την δειλια της αλλαγης,της μιζεριας και του βολεματος...κι εμενα αυτην την περιοδο πιστεψε με θα με βολευε να παραταγα τα παντα και να ελιωνα στο σπιτι 24 ωρες..οχι!!!!!!θα τολμησω την αλλαγη κι οτι γινει..κι αν πληγωθω ξανα,θα ξαναλλαξω..στα λεω και υποφερω..ποναω και φοβαμαι τοσο πολυ...αλλα πιστευω οτι αξιζει να ξεβολευτεις να ζησεις μερικες χαρουμενες στιγμες,να νιωσεις ξανα δυνατη...

sykaki είπε...

Εφη, και εγω... της υπερμετρης ανοησιας 8α πιω....
λυπηθηκα αυτην την γυναικα ακομα και αν ειναι πλασμα της φαντασιας μου

sykaki είπε...

mariposa, μαζι σου... ετσι το βλεπω και εγω....
αλλα δυστηχως υπαρχουν γυναικες που δεν το αντεχουν....
δεν ξερω πως να το κρινω ομως αυτο...

Μαρια Νικολαου είπε...

Εγω παλι ειμαι καθε μερα αλλου...
Τελικα αυτο εχω επιλεξει για να μπορω να επιβιώνω

Creep είπε...

Sykaki...
Καταπληκτικό κείμενο. Δεν έχω λόγια. Πολύ καλή ανάλυση. :)
Καλό βράδυ.

sykaki είπε...

Μαρια Νικολαου , νομιζω ο καθενας μας βρησκει τελικα το ελιξιριο του....

sykaki είπε...

Creep, αγαπημενη μου....
σε ευχαριστω....

Οπάλη είπε...

Νομίζω ήταν....περιγραφη...που με τάραξε...
απιστευτο....
καλημερα....