Κυριακή, Φεβρουαρίου 6

Ω... ναι! Κουράστηκα... Κουράστηκα να κυνηγάω ηλιαχτίδες φωτός... Άπιαστες στην πραγματικότητα... Αλλά υποθετώ ότι δεν είμαι η μοναδική... Υποθέτω πως πάντα θα υπήρχαν αυτοί οι "τρελλοί" που δεν έβαζαν μυαλό ακόμα κι όταν ο κόσμος τους έκανε κωλοτούμπες μπροστά στα μάτια τους... Θα ήθελα να ρωτήσω κάποιον από αυτούς τους "τρελλούς" λοιπόν... Τελικά όντως τρελλάθηκες ή απλά άλλαξες??? Έγινες αυτό που οι άλλοι πρόσταζαν για να βρεις τη γαλήνη σου??? Ή μήπως συνέχισες να προσπαθείς???
Πολλές φορές είπα θα αλλάξω... Θα γίνω άλλη... Θα προσαρμοστώ στις απαιτήσεις... Ανακάλυψα πλευρές μου που δεν ήξερα άθελα μου... Και εκεί κόλλησα... Έμεινα στάσιμη... Αλλά με κούρασε αυτή η μίζερη πλευρά... Εγώ που μισώ τη μιζέρια κατέληξα να γίνω ό,τι απεχθανόμουν... Λάθος ή σωστό??? Είναι πολύ αργά ή ίσως πολύ νωρίς για να το ξέρω... Ξέρω μόνο πως με κούρασα... Δεν ξέρω αν και οι άλλοι μπορούν να κουραστούν από τον ίδιο τους τον εαυτό αλλά σίγουρα εγώ μπορώ... Ή μήπως με κούρασαν οι καταστάσεις??? Ίσως...
Κάπου εδώ όλοι θα πίστευαν ότι αλλάζω ρότα... 180 μοίρες μετά την ενδοσκόπηση... Ίσως...
Ίσως πάλι όχι... Ποιος πραγματικά ξέρει...
Το μόνο σίγουρο ότι αυτό το γράψιμο... Το αυτόματο... Που απλά καταθέτεις σκέψεις χωρίς να τις επεξεργαστείς, με βοηθά...


(χωρίς εικόνα......)
(μόνο το "never too late - three days grace" θα παίζει από πίσω)


3 σχόλια:

Εκείνη.. είπε...

η "πένα" όταν γράφει πάντα βοηθά..

και ξεκουράζεται λίγο η ψυχή..

Unknown είπε...

Θαρρώ πως το "αντίμετρο" στο υπερβολικό "φως" δεν είναι απαραίτητα το "σκοτάδι", δηλ. η στασιμότητα, η μιζέρια και η απαισιοδοξία. Πρόκειται για δυο ακραίες καταστάσεις που καλό θα ήταν πιστεύω να αποφεύγονται, η κάθε μία για τους δικούς της λόγους. Όπως και ο κόσμος δεν είναι απλώς άσπρος ή μαύρος αλλά με άπειρες αποχρώσεις του γκρι (και χρώματα!!), κάπως έτσι θα έπρεπε να είναι και η στάση ζωής μας.

Δεν εννοώ να κάνεις συνεχώς συμβιβασμούς ούτε να είσαι ακριβώς στην μέση. Με το πρώτο καταντάμε μαριονέτες και το δεύτερο είναι αδύνατο. Αν για παράδειγμα μπορούσαμε να βαθμολογήσουμε (αυθαίρετα) την απόλυτη μιζέρια/απαισιοδοξία/κυνισμό κλπ ως 0 και την απόλυτη αισιοδοξία/ρομαντισμό/ελπίδα κλπ ως 10, θα έλεγα πως μπορούμε να παίζουμε με κάποια ασφάλεια από το 2 ως το 8.

Το βέβαιο πάντως είναι πως τα γραπτά μας μπορούμε να τα φωτίσουμε όσο θέλουμε, εκεί δεν τίθεται θέμα μέτρου ή ασφάλειας ;)

Λιακάδα ☼ είπε...

Aλλο συμβιβασμός και άλλο μετάλλαξη για να προσαρμοστώ σε κάτι...
Προσωπικά αν υποψιαστώ ότι από Λιακάδα θα γίνω βροχή... :(
Μια μικρή ντροπαλή σταγόνα βροχής μπορώ... τίποτα όμως παραπάνω...