Καταδικη.

Ας πουμε πως τωρα που εγινες θεος στην αγκαλια μου δεν σε αφησω να φυγεις.
Ας πουμε πως τωρα που εκανες την ζωη να αξιζει να την λενε ζωη και να μην την ονομασουν με μια αδιαφορη λεξη.
Ας πουμε πως εσυ εισαι που εγω αγαπησα σε γαλαζια και  κοκκινα λεπτα
Και ας πουμε πως εγω και εσυ υπαρχουμε για να ειμαστε μαζι....
οτι εγω και εσυ ειμαστε μαζι γιατι ο θεος στην δημιουργια μας  μας εβαλε διπλα διπλα και εμεις 'δεσαμε' καναμε μαζι τον θεο να αξιζει να τον λατρευουν
Ας πουμε πως εισι η αρχη μου
 Ας πουμε πως ειμαι το τελος που σου αξιζει....
και ας πουμε πως στο ζητουσα
 ας πουμε πως το αξιζα
 αςπουμε πως ποτε δεν θα γινει
και ας πουμε πως το ελπιζαμε οσο τιποτα...

Ας πουμε πως εγω και εσυ ειμαστε δυο μισα που ποτε δεν θα ειναι ολοκληρα γιατι ο θεος φοβηθηκε την πληρωτητα μας.... φοβηθηκε ποσο δυνατη ειμαι οταν με συμπληρωνεις

Και ο φοβος του θεου αυτου που υπακουει στις αδυναμιες  του εγινε η ατερμονη μας αναγκη να ειμαστε ενα και ομως ειμαστε καταδικασμενη να υπακουμε στον αριθμο δυο...

Ας πουμε πως μας αξιζε;
Θα το έκανες;