Γυναικειες ... Σταχτες: ...rainbow cupcakes...

Σάββατο, Μαΐου 1

...rainbow cupcakes...

νέα αρχή... νέα σελίδα...
ατενίζοντας το μέλλον με αισιοδοξία...
γλυκάκι??? ;)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Το πάθος είναι άπιαστο.
δε χωράει σε δύο γραμμές,δεν χωράει σε δύο στίχους,δεν φυλακίζεται με δύο πινελιές.
Φουντώνει και θέλει να ξεχελίσει την ορμή του,να κάψει και να μη σβήσει ποτέ.
Τι κι αν μείνουν μόνο οι στάχτες;
Η ηδονή γεννιέται ,ωριμάζει και σιγοκαίει ,ανάμεσα σε δύο κορμιά που διψάνε για λύτρωση,μια λύτρωση που δεν θα έρθει ποτέ.
Τίποτα δεν σβήνει αν το συντηρούμε....
πάθος και μόνο πάθος.

Οι στάχτες μου σημαινει οτι καήκα...
και φυσικά καηκα....
κοντα σου....
για ΄σενα...
Θα στο λέω μέχρι να ματώσουν τα χειλη μου
μεχρι φωνή να μην μπορω να βγάλω...
μεχρι να λίωσει ο χρόνος
Εισαι πάθος τα πάθη
δεν μετριουνται

σε περιμένω...
για να γεννηθω ξανα απο σπερμα φωτιας σε κόλπο ελπιδας
μεσα απο την μανα μου...
Τις σταχτες...

Ολόκληρη η ζωή μου δεν ήταν παρά η ανάμνηση ενός ονείρου μέσα σ΄ένα άλλο όνειρο.
Κι εσύ όταν χαμογελούσες ήταν σαν να σκόρπιζες γιασεμιά, φωτιζόταν για λίγο η νύχτα!
Θυμάμαι παιδί που έγραψα κάποτε τον πρώτο στίχο μου.
Απο τότε ξέρω ότι δεν θα πεθάνω ποτέ
- αλλά θα πεθαίνω κάθε μέρα......

επιθυμίες και όνειρα που έγιναν στάχτες και παρασύρθηκαν μακριά από ένα φύσημα του ανέμου…
αισθήματα που πέθαναν πριν προλάβουν να γεννηθούν…
πάθος και ένταση… έρωτας και μίσος… θλίψη και ευτυχία… πόνος και προσδοκίες…
όλα εναλλάσονται άρρηκτα δεμένα σε ένα παιχνίδι που ονομάζεται ζωή…
μην φοβηθείς να ζήσεις…
μην φοβηθείς να ρισκάρεις…
μην φοβηθείς να πεθάνεις…
έτσι μόνο θα αγγίξεις τον παράδεισο σου…
και εκείνη τη στιγμή θα έχεις αναγεννηθεί μέσα από τις στάχτες σου…

Ονειρεύομαι, λοιπόν, με τη ψυχή στο στόμα
κι ίσως κάνουν πως δε καταλάβανε ακόμα,
όσοι έχουν πάρε-δώσε στα κρυφά με τη σκιά
τους,
θα συναντήσουνε στο φως τα σχέδια τους.
Γεια χαρά τους - εγώ κυλάω σε πύρινη φλέβα
κι αν δε φοβάσαι τις φλόγες, έχει χώρο, ανέβα.
Στα όνειρα που περισσεύουν, ρίξε μια ματιά
και χρέωσε τα στη φωτιά.

Να και μια ευχή που χαράμι δε πήγε
κι αν δε γουστάρεις μάζεψε τα και φύγε.
Αν περισσέψαν όνειρα μου σκιά μου,
χρέωσε τα στη φωτιά δεν είναι δικά μου.

Τώρα από 'δω αλλάζω λαλιά κώδικα και νοηματική. Κανένας βολεμένος, κανένας αδρανής δε θα συνουσιάζεται μαζί μου. κανείς δε θα ταυτίζεται. Κανένας δε θα κρύβεται πίσω απ' τα συμπονετικά του αισθήματα κατανόησης για την τρέλα του "άλλου". Θάνατος στις τέχνες και τα γράμματα που παίρνουν το ρόλο της ζωής. Σας έμαθα τώρα. Σας ξέρω καλά.

(Κ. Γώγου)

Standing there by the broken tree,
Her hands were all twisted, she was pointing at me.
I was damned by the light coming out of her eyes.
She spoke with a voice that disrupted the sky.
She said 'Walk on over yeah to the bit of shade,
I will wrap you in my arms and you'll know you've been saved'
Let me sign, let me sign, can't fight the devil so just let me sign.

I was out for a drink in a soho bar
The air was smoked out liked a cheap cigar
She rose out of her seat like a painted ghost
She was the woman that I wanted the most
As she reached for my arm I gave her my hand
I said 'Lay me down easy let me understand'
Let me sign, let sign, can't fight the devil so just let me sign.

As I walked through the door she was still in my head
As I entered the room she was laid there in bed
She reached out for me all twisted in black
I was on my way down, never coming back
let me sign, let me sign, can't fight the devil so just let me sign.
let me sign, let me sign, can't fight the devil so just let me sign.

Γυναικειες ... Σταχτες

Σάββατο, Μαΐου 1

...rainbow cupcakes...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Γυναικεια ακουσματα...

Tικ τακ...

Γυναικες....φωτια

Sykaki

Creep...

next_day

Σταλαγματιά

Αραχνη

Marouli

Βουλα.

Unidentifried

Elli P.

σημαδια απο κοκκινο κραγιον

Eμεις...και οι αλλοι

Λογια... φωτια

Αρχειοθήκη ιστολογίου

Αναγνώστες