…χρόνος…
Κυλάει και πίσω δεν γυρνάει, λένε… Και τι αφήνει στο πέρασμα του? Αναμνήσεις, σκέψεις, φωτογραφίες, δώρα, συναισθήματα… Εκείνος προχωρά κι αυτά αυξάνονται και πληθύνονται…
…φθορά του χρόνου…
Είμαι πολύ μικρή για να ξέρω ακόμα… Λένε ότι επουλώνει αλλά ποτέ δεν ξεχνάς οριστικά κι αμετάκλητα υποθέτω… Οπότε όλα αυτά που θέλω να προστατέψω θα τα έχω λογικά για πάντα… Έτσι?
Αναμνήσεις… Δεν διαγράφονται εν μια νυκτί…
Πρόσωπα… Δεν φεύγουν με δυο λέξεις…
Όχι στο δικό μου κόσμο τουλάχιστον…
…κουτί αναμνήσεων…
Οκ! Είναι βαλιτσάκι… Ρετρό… Αλλά και τι μ’ αυτό δηλαδή? Ίσα ίσα έχει και δυο ασφάλειες για να μην αποκαλύπτεται στον καθένα… «Προσωπικά δεδομένα! Μην αγγίζετε!»… Τίποτα τέτοιο δεν έχει πάνω… Είναι διακριτικό κι απομονωμένο στη γωνιά του… Άλλοι είχαν μπαουλάκια στο παρελθόν κι εμείς έχουμε βαλιτσάκια τώρα…
New age! ;)
Μεταφέρονται και πιο εύκολα…
…δώρο…
Αυτό ακριβώς έψαχνα… Μετά από μια στιγμιαία απόφαση ήξερα ότι αυτό είναι ότι πιο κατάλληλο θα μπορούσα να βρω… Τι άλλο θα μπορούσες να χαρίσεις εξάλλου σε κάποιον που κατέχει μοναδική θέση στη ζωή σου εκτός από ένα κρησφύγετο για τα όνειρα και τις αναμνήσεις του? Παρελθόν – παρόν – μέλλον μπερδεύονται στις σκοτεινές γωνίες του κουτιού… Ο κόσμος σου ζωντανεύει ξανά… Και όταν νιώσεις πως ξεχνάς, θα είναι πάντα εκεί για να σε βοηθά να θυμηθείς… Στήριγμα για το παρόν, ζωηρή υπενθύμιση για το παρελθόν, κινητήρια δύναμη για το μέλλον…
Με ποιον άλλο τρόπο θα μπορούσες να φροντίσεις κάποιον που λατρεύεις? Πάρα μόνο φροντίζοντας τα όνειρα του και διατηρώντας ζωντανές τις αναμνήσεις του… Σαν πιστός φύλακας άγγελος…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου