Σάββατο, Μαρτίου 6

Κοίτα... σε αγαπάω ακόμα.

Σου το είχα πει... είμαι creep. Ένα καθίκι που ζει στα σκοτάδια. Και δίπλα σου βρήκα το φως. Κι όμως... πονάω.
Δεν σου αξίζω. Δεν σου αξίζει μία τόσο χλιαρή σχέση. Δεν αξίζει να ασχολείσαι με απομεινάρια. Εσύ δεν αξίζει να αναλωθείς σε μένα.
Γιατί πραγματικά... βαρέθηκα να προσπαθώ να με κάνω να νιώσω ισάξια δίπλα σου. Γιατί ποτέ δεν θα είμαι. Ποτέ δεν θα μου αξίζει αυτή η θέση που έχεις κρατήσει δίπλα μου.
Κι όμως, εγώ ακόμα, σαν μαζοχιστικό καθίκι θα σε αγαπάω... μέχρι να πέσει η αυλαία. Μέχρι να κλείσεις εσύ τα μάτια σου και μέχρι να κλείσω τα δικά μου εγώ.
Και χαίρομαι που αποδείχθηκες άγγελος και γω δαιμόνιο.



Απόψε θα σου πω όσα ποτέ μου δεν σου πα
Είναι μελό η μουσική και βαριά του beat η λούπα
Τι κι αν πέρασαν χρόνια στην σκέψη μου έρχεσαι συχνά
και μοιάζεις ξέφωτο στα δάση του μυαλού μου τα πυκνά
M'αεράκι ζεστό ντύνεις την βαρυχειμωνιά μου
Είσαι το μόνο που θυμάμαι μες τη λησμονιά μου
Η ανάσα η γλυκιά στα πικρά πρωινά μου
Και λυπάμαι τελικά που διάλεξα την μοναξιά μου
Σε φαρμάκωσα μια, μα φαρμακώθηκα χίλιες
Κι από τότε έχουν κλείσει της ψυχής μου οι γρίλιες
Η αντάρα μου δεν λέει να ξεκαθαρίσει
και την φωτιά μου δεν μπορεί τίποτα να την σβήσει


Γιατί
Κοίτα ακόμα σαγαπάω
για σένα τραγουδάω για σένανε ξυπνάω την μέρα που έρχεται μα εγώ
Στο σώμα σου εγώ βρήκα το μέρος που ανήκα εσύ όμως δεν ανήκεις στο μέρος που εγώ ζω
μην με παρεξηγήσεις
μην με κακοκαρδίσεις
που διάλεξα στα μαύρα μου σκοτάδια εγώ να ζω


Να μην πιστέψεις ποτέ πως δεν σ αγάπησα
Θάλασσες πέρασα, βουνά πίσω μου άφησα
Στην μοναξιά μου για σένα δάκρυσα
Στα μονοπάτια μας μονάχος μου μπεκροπερπάτησα
Μες τα παλάτι μου τα υδροσκότεινα
Θυμάμαι έντονα τα χείλη σου
τα κόκκινα που σαν μαγγίζανε όλα ανθίζανε
Κι ύστερα γαληνά με σιγονανουρίζανε
Θυμάμαι κι άλλα συνήθως δεν τα πειράζω, απόψε όμως τα σκάλισα για αυτό δεν ησυχάζω
Κι όσο μακριά σου και να μια μαζί ώρες περνάμε αφού στα όνειρά μου στην αγκαλιά σου κοιμάμαι..


Κοίτα
Κοίτα ακόμα σ αγαπάω
για σένα τραγουδάω για σένανε ξυπνάω την μέρα που έρχεται να μα εγώ
Στο σώμα σου εγώ βρήκα το μέρος που ανήκα εσύ όμως δεν ανήκεις στο μέρος που εγώ ζω
μην με παρεξηγήσεις
μην με κακοκαρδίσεις
που διάλεξα στα μαύρα μου σκοτάδια εγώ να ζω
κοίτα...


Γιατί ό, τι και αν γίνει... ακόμα σε αγαπάω. Και θα σε αγαπάω.

Αυτή η ανάρτηση, είναι αφιερωμένη στον Βασίλη, ακριβώς επειδή δεν πρόκειται να την δει ποτέ του. Και ακριβώς επειδή θα διαφωνήσει κάθετα με όλα. :)

5 σχόλια:

Άνεμος είπε...

Σε έχω νιώσει... Και το τραγούδι μου είναι απο τα αγαπημένα μου...

Δε θα διαφωνίσω μαζί σου... Νιώσε όπως σου κάνει... Είναι...αρκετό...

Φιλιά!

Creep είπε...

Thanks, man.
Περνάμε καλά, ακόμα και όταν λιώνουμε.

mariposa είπε...

ουφ...με εκανες και σκαλισα κι εγω..

Άδικη Κατάρα είπε...

Υπέροχο τραγούδι...
Μαγικό...

Και έχω νιώσει ακριβώς έτσι...

Πριν όμως κατηγορήσεις τον εαυτό σου σκέψου ότι όλα γίνονται για ένα λόγο...

Κι αν αυτός επιλέγει να σε θυμάται σαν κάτι άσχημο είναι απλά επειδή δε μπόρεσε να δει την ομορφιά σου...

Καλησπέρα :)

Creep είπε...

Υγεία μαριπόζα, ακόμα και στον μαζοχισμό. :Ρ

Άδικη κατάρα, απλά μου λείπει, δεν σημαίνει πως δεν είμαι ακόμα μαζί του. :Ρ
Απλά αυτό το κομμάτι μου θύμισε την περίοδο που... έστω, δεν ήμασταν μαζί. ;)

Καλό σας βράδυ. :)