Να μου χαιδεύεις την πλάτη με τα ακροδάχτυλα σου.....
Φαντάσου....
Να σου γεμίζω το πρόσωπο με φιλιά...
Σκέψου...
Την μέρα που θα με κάνεις ολοκληρωτικά δική σου...
Σκέψου..
Την μέρα που δεν θα υπάρχει άλλος στον κόσμο για εμένα...
Θυμήσου....
Την μέρα που με γνώρισες...
Θυμήσου...
Το χαμογέλο μου...
Μπορείς;;;
Θυμάσαι;;;
Είσαι ακόμα εδώ;;;;;;;
6 σχόλια:
Δεν θα έπρεπε να ξεχάσει.
Όμορφο κείμενο,γλυκές σκέψεις.
Καλό βράδυ.
Δεν ξέρω αν είναι ακόμη εδώ, ούτε αν θυμήθηκε...
Εγώ πάντως θυμήθηκα.. φαντάστηκα.. ταξίδεψα...
Φιλιά...
Mα αν ξεχασει δεν αξιζε...
ζησε το λοιπον οσο ακομα αξιζει...
καλημερααααααααααααααααα
κουκλες μουυυ
... και βγάλε τα καλά ποτήρια απ’ τη βιτρίνα, αυτά που φύλαγες για τις γιορτές-που ποτέ δεν ήρθαν. Δως του να πιει απ' το δικό σου κόκκινο κρασί, ... μετά τραγούδησε του σιγανά μες τη νύχτα τα όνειρα σου χαϊδεύοντας το βλέμμα του.
Είναι δικός σου,... ξέρεις (;;;)
@Venus μου, ελπίζω ότι δεν έχει ξεχάσει και απλά είναι φάση που περνάμε!
@Unidentified μου, χαίρομαι που ένιωσες αυτά τα συναισθήματα!
@Μπάτλερ μου, ποτέ να μην ξεχνάς...;)
@Συκάκι, είπες μεγάλη κουβέντα..Όσο αξίζει!
Παλιάτσες μου, υπέροχο..με συγκίνησε πολύ το σχόλιο σου...Με έκανες να δακρύσω...
Δημοσίευση σχολίου