σπάζεις το κλουβί, μου δανείζεις τα φτερά σου,
αίσθηση φευγάτη να πετάς ψηλά,
στους γαλαξίες τα φιλιά σου,
χάνομαι στο αστρικό σου νέφος, το κορμί κολυμπά…
η σκέψη ματώνει, το όνειρο τελειώνει,
μονάχη ξυπνάω, στη φυλακή μου πάω,
η μέρα ροδίζει, ο εφιάλτης τώρα αρχίζει…
ψάχνοντας τροχιά στον αιγόκερω σκαλώνω,
βρίσκω τις νεφέλες των ματιών σου εκεί,
μακριά από το χώρο και το χρόνο,
γίνομαι στων μάγουλων σου φεγγαροσταλιά ταντρική…
το σώμα διψάει, το σώμα σου ζητάει,
η ελπίδα απούσα στης μέρας μου τη γούσα,
η μέρα ροδίζει, ο εφιάλτης τώρα αρχίζει…
CD: Μαντώ ΙΙ
2 σχόλια:
Βρισκω τις νεφελες των ματιων σου..απιθανο...καλημερα...
Πολύ όμορφο...
Καλησπέρα...
Δημοσίευση σχολίου