~ Blast from the past *

Bitches, I'm back!

Γύρισα με μερικά χρόνια στην πλάτη από την τελευταία φορά που τα είπαμε αλλά κάλλιο αργά παρά ποτέ.. λένε!

Σας συστήνω το ολοκαινούριο prive σπίτι της Αράχνης:

http://spideriary.blogspot.gr/

Κι ελπίζω να τα πούμε εκεί.. 

Φιλιά! <3

Youthfully Yours.

 Η επίσημη εξήγηση όταν λέμε youthfully yours είναι ότι πρόκειται για έναν μη κυβερνητικό οργανισμό που ασχολείται με  ταξίδια  μορφωτικού χαρακτήρα προαγόμενα απο την ευρωπαϊκή ένωση .....

Αλλά πραγματικά είναι μια τόσο φτωχή περιγραφή για κάτι τόσο μεγάλο!!!!!
Όταν για σένα τα ταξίδια είναι τρόπος ζωής και όχι απλά περαστικές εμπειρίες
Όταν η βαλίτσα σου φωνάζει ότι πρέπει να φύγετε...
Όταν πιστεύεις ότι ο κόσμος  είναι ένα μέρος που πρέπει να ταξιδευτει και όχι απλά να τον χαζεύεις σε εικόνες του google.
Όταν πιστεύεις ότι η εκπαίδευση φοράει λάθος πρόσωπο
Όταν έχεις την ανάγκη να δεις  μια καινούρια θάλασσα ένα καινούριο μέρος  να γνωρίσεις καινούριους ανθρώπους
Όταν έχεις την ανάγκη να ξεφύγεις
να χαμογελάσεις ....
Τότε το youthfully yours είναι η πιο μαγική αρχή.....
Θα μάθεις εδώ πως μπορείς να ταξιδέψεις χωρίς να ξοδευτείς και να διασκεδάσεις άφθονα....
και όχι μόνο για ταξίδια....

Είμαστε  μια παρέα στον 1 χρόνο πάρα κάτι που είμαι στο youthfully έμαθα πόσο σε γεμίζει το χαμόγελο των άλλων τυχαίο χαμόγελο από κάποιον ξένο
πόσο σημαντικό είναι να μαθαίνεις  ακόμα και το πιο μικρο καινούριο πράγμα πχ να κόβεις χαρτάκια
και αν αυτό φαίνεται παιδιάστικο έχω να σου πω  ότι η πιο μικρή λεπτομέρεια που θα μάθεις και θα χρησημοποιεις θα σε κάνει να καταλάβεις πως τη ''σημασία'' τελικά δεν την έχει απαραίτητα το αποτέλεσμα αλλά η διαδρομή σου .....

Το youthfully yours ξεχύθηκε στους δρόμους με χαμόγελα παιχνιδιαρικα γέλια και φωνές να μοιράσει ''Χαρούμενες σκέψεις'' σε μικρά χαρτάκια ..... για να σου φτιάξουμε την μέρα για να γεμίσουμε επιθυμία  τις αναστολές σου να σε παρακινησουμε να κανείς κάτι που δεν τολμούσες μέχρι εκείνη την στιγμή    ΤΟΛΜΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑΣΕ ΠΑΡΕ ΤΗΛΦΩΝΟ ΚΑΠΟΙΟΝ ΠΟΥ ΕΙΧΕΣ ΝΑ ΜΙΛΗΣΕΙΣ ΚΑΙΡΟ ,ΚΛΕΙΣΕ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΑΝΟΙΞΕ ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ ,ΕΡΩΤΕΥΣΟΥ ....ΞΑΝΑ ΚΑΙ ΞΑΝΑ.....

Δεν ήταν λίγες  οι φορές που πήραμε μεγάλα χαμόγελα και ζωηρά σχόλια ή ακόμα και αρνητικές σκέψεις από περαστικούς αλλά σίγουρα κάποιοι μας κοίταξαν σα να τους είχαμε μόλις δώσει κάτι που πραγματικά χρειαζόταν ......

Η χαρά μας και οι αποθήκες ενέργειας μας μόλις είχαν φορτώσει 

Η επόμενη μας απόφαση ήταν να σε γλυκάνουμε με χειροποίητα γλειφιτζούρια καθίσαμε και φτιάξαμε άπειρα χρωματιστά πεντανοστιμα γλειφιτζούρια να γλυκάνουμε μια γκρίζα μέρα σου σου χαμογελούσαμε και σου προσφέραμε  ένα από αυτά και η ερώτηση στα μάτια σου ήταν αν είναι δωρεάν φυσικά και είναι ξέρω ξέρω σε μια εποχή που σου έχουν μάθει να πληρώνεις για όλα  είναι δύσκολο να το πιστέψεις . εκεί κάπου ήρθαμε εμείς να σου δείξουμε ότι δεν είναι πάντα έτσι .....κάποιες φορές θα βρεθεί κάποιος που δεν θα χρειάζεται χρήματα για να κάνει κάτι γλυκό 

και θέλουμε να πιστεύουμε ότι το καταφέραμε.......

Θα μας ξαναδείς σύντομα στους δρόμους με κάτι διαφορετικό  κάτι που πάλι θα το κάνουμε με αγάπη κέφι και τρέλα ψάξε μας κάπου στην Θεσσαλονίκη  δεν είμαστε ένας οργανισμός είμαστε κάτι πολύ πιο μεγάλο ... είμαστε παρέα.......

άλλωστε μην ξεχνάς το πιθανό από το απίθανο ένα Α δρόμος.....

Κάνουμε ταξίδια 

γελάμε 

παίζουμε

μαθαίνουμε ....

αλλά πάνω από όλα δεν ξεχνάμε εδώ 

ότι το πιο σημαντικό ταξίδι είναι αυτό 

που ξεκινάς για να βρεις τον εαυτό σου.......

youthfully yours gr visit Us

ερωτηματικά.

Θα βρεις την αληθινή αγάπη…?

Μήπως τη βρήκες και πέρασε…? Μήπως δεν ήταν η αληθινή αγάπη τότε…? Και αν δεν ήταν, θα έρθει…? Και αν ήταν, θα ξανάρθει? Και αν δεν ξανάρθει… τι πειράζει? Ή μήπως πειράζει…?

Είσαι πρόθυμος να συμβιβαστείς με ένα υποκατάστατο, περιμένοντας…? Ή μήπως να περιμένεις, χωρίς να συμβιβαστείς, επιλέγοντας να μείνεις μόνος…? Και αν έτσι, μείνεις μόνο για πολύ καιρό…? Μπορείς να τ’ αντέξεις…? Αλλά από την άλλη, γιατί να συμβιβαστείς…?

Τόσο αδύναμος είσαι που δεν αντέχεις να μείνεις μόνος…? Ή μήπως είσαι?

Τι είσαι τελικά…? Τι θέλεις…? Και τι αντέχεις…?

Δύσκολο χρώμα...

Βάφω με χρώμα πορφυρό τη θύμιση σου
κι αφήνω τη ψυχή μου να χαθεί για λίγο πάλι στη φαντασία της παρουσίας σου.
Στο άγγιγμα σου, κλεμμένο χάδι από τη νύχτα.. και στη μυρωδιά του κορμιού σου,
που ο βραδινός αέρας μεταφέρει από τα ανοιχτά παράθυρα.
Άνοιξα λίγο, να αεριστεί η μοναξιά και να ανανεωθεί η θλίψη του κενού. Γρήγορα όμως τα έκλεισα, θα μου κρυώσεις και δεν θέλω. Χαμογέλασα, θα σου φτιάξω ένα φλιτζάνι τσάι, το αγαπημένο σου κάτι τέτοιες ώρες. Και θα σου φέρω και την κουβέρτα να κουκουλωθείς στον καναπέ, όπως σου αρέσει.
Έσβησα και τα φώτα, πέρασε η ώρα και ούτε που το κατάλαβα. Θα ξαπλώσω, νιώθω τα μάτια μου βαριά.. και το μυαλό και την καρδιά..
Θα το αλλάξω αυτό το κόκκινο τελικά... δεν μου αρέσει...

Ένα βήμα μπρος και δύο πίσω...

Κρύος ιδρώτας…

Σαν σήμερα θα είχαμε επέτειο 3 χρόνων… δεν ξέρω αν περίμενα ένα μήνυμα ή όχι… δεν ξέρω καν αν το ήθελα…

Η μέρα μετά τα πρώτα λεπτά κύλησε σαν νερό… γέλια, βλακείες και συζητήσεις με φίλους… δεν μου πέρασες καν από το μυαλό…

Και ξαφνικά χτύπησε το κινητό και είδα ένα όνομα που με έκανε να παγώσω… εσύ…

Δεν ξέρω τι αισθάνθηκα… αλήθεια… πανικό, απέχθεια, ευτυχία, αγάπη…?

Όλα μαζί και τίποτα…

Το μόνο που ξέρω είναι ότι πάγωσα… εσωτερικά κι εξωτερικά…

Θες να συναντηθούμε…

Τι ειρωνεία της τύχης…

Μόνο που εγώ πραγματικά δεν ξέρω τι θέλω…

Πόσο απλό θα ήταν να μην έστελνες τίποτα και να συμπέραινα πως ούτε που με θυμάσαι, πως κάποια άλλη με αντικατέστησε, πως προχώρησες τη ζωή σου όπως προσπαθώ να κάνω κι εγώ…

Αλλά οι άνθρωποι πάντα φεύγουν…

Μόνο που στη δική μας περίπτωση δεν ξέρω τελικά αν εγώ ή εσύ έχουμε απομακρυνθεί (?) περισσότερο από αυτό που κάποτε ήμασταν μαζί…